Jan Siebelink Knihy

Een tuinder raakt in de ban van een calvinistische predikant net zoals eerder zijn diep religieuze vader.

Ruben Sievez, de zoon uit Knielen op een bed violen, is in Margje een oudere man die gedurende een lange oudejaarsnacht terugkijkt op zijn leven, al dwalend door de leegstaande villa van zijn oom Anton. Daar, in de kelder, vond hij, een jongen nog, op een dag een album met daarin een foto van de oom met een jonge vrouw. In haar herkende Ruben onmiddellijk zijn moeder Margje, die op datzelfde moment boven thee dronk. Zijn leven lang zal Ruben over deze vrouw een onmogelijke droom koesteren. Hield zij immers niet meer van zijn jongere broer Thomas, die rebelleerde tegen zijn door de godsdienst bezeten vader? Hoe graag had Ruben niet de plek van zijn broer ingenomen. In Margje keren we terug naar het gezin Sievez. Maar ditmaal verschuift de blik van vader Hans naar de andere gezinsleden. In een betoverende stijl schetst Siebelink taferelen uit de bewogen geschiedenis van dit gezin - een gezin waar iedereen probeert iemand anders te worden.

In het gezin van een stadsarchivaris in Arnhem speelt liefde geen grote rol.

Verhalen over het reilen en zeilen van een middelbare school.

De bewogen levensloop van een Haagse lerares van peuter tot 43-jarige.

Hoofdpersonen in Engelen van het duister zijn twee broers. Ze zijn de volwassen geworden zonen uit Knielen op een bed violen. Lucas is de uitverkoren zoon; hij is plichtsgetrouw en wordt gedreven door ambitie. De jongste, Casper, heeft hem nooit kunnen evenaren. Uiteindelijk weet geen van beiden te ontkomen aan de doem die over hun leven ligt. Het onderscheid tussen hemel en hel bestaat niet meer in Engelen van het duister. Elk op eigen wijze jagen Casper en Lucas hun verlossing na.

Het huwelijk van een werkloze academicus bevindt zich in een wankel evenwicht van bedrog en liefde.

In veel verhalen en romans van Jan Siebelink staan de herinneringen aan zijn jeugd op de kwekerij centraal. Het sensitieve kind heeft alle beelden in zich opgeslagen, en later als auteur beschrijft hij in steeds wisselend palet het stukje grond waarop de kassen van zijn ouders stonden. In De kwekerij zijn veertien verhalen samengebracht waarin Siebelinks jeugd telkens anders wordt belicht. Steeds worden de gebeurtenissen los van ethiek en normen beschreven, waarbij het onschuldige kind, alias de schrijver, op zoek is naar de paradijselijke verhouding tot het goed en het kwaad. De kwekerij, de bloemen, de kassen en de rivier zijn fascinerende metaforen in deze verhalen, die uiteindelijk allemaal over liefde, dood, angst en verwachting gaan.

Vijf sober geschreven verhalen, waarin de angst voor afhankelijkheid, ziekte, fysiek en moreel verval centraal staan.