Ludwik Hering Knihy

Trzy opowiadania Ludwika Heringa, Ślady, Zieleniak i Meta, będące przejmującym zapisem tragicznych losów mieszkańców warszawskiego getta, powstały tuż po wojnie, w 1945 roku. Zostały opublikowane w „Kuźnicy” i tygodniowym dodatku literacko-satyrycznym „Głosu Ludu”. Z noweli Meta trzy środkowe rozdziały odrzuciła cenzura. W Wyborze opowieści wojennych, wydanych przez Instytut Literacki (Rzym 1947) w opracowaniu Herlinga-Grudzińskiego, proza Heringa znajduje się pośród utworów takich pisarzy jak Kazimierz Wierzyński, Adolf Bocheński, Maria Kuncewiczowa, Józef Czapski, Arkady Fiedler, Jerzy Andrzejewski, Melchior Wańkowicz, Maria Czapska, Maria Dąbrowska. Niewiele później fragmenty opowiadań ukazały się w Wypisach szkolnych dla klasy VIII szkoły podstawowej (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa I947).

Herings drei Erzählungen aus den Jahren der deutschen Besatzung Polens galten anderen polnischen Schriftstellern als besonders und bedeutend in ihrer Darstellung der Alltäglichkeit der Vernichtung. In der Erzählung über das „Schlupfloch“ in der Ghettomauer, das als Schmuggelweg diente, schreibt Hering: „Das Ghetto lebte von Warschau – und Warschau lebte vom Ghetto. Jeder zog seinen Nutzen daraus, jene reinen Seelen ausgenommen, die ihren Nutzen zogen, ohne es wahrhaben zu wollen.“