Rafał Witek Pořadí knih

Koniec roku szkolnego! Pora na wakacje i zasłużony odpoczynek! To miały być kolonie, jakich wiele. Wesołe dzieciaki, domki kempingowe, jezioro… Niby wszystko zwyczajnie, a jednak wychowawcy kolonijni jacyś tacy… inni. Zawsze uśmiechnięci, niezwykle cierpliwi, niebywale przezorni, a właściwie to nawet jakby jasnowidzący, do tego zawsze pełni energii i mający rozwiązanie na każdy kolonijny problem. Czy to nie dziwne? Kolonistki z domku numer 37 – Emilka, Halszka, Zuza, Ula, Lena i Magda – czują, że coś tu się święci i zrobią wszystko, żeby poznać sekret opiekunów. Choćby musiały pójść nocą do lasu jedynie przy błyskach świetlików…

Zero internetu, jedna przemądrzała kuzynka, dwa miesiące na wsi, trzy stare ciotki do towarzystwa, chmary komarów, rower bez przerzutek i dieta warzywno-owocowa – brzmi jak przepis na koszmar. Emil również tak uważał, dopóki wydarzenia nie potoczyły się w zupełnie nieprzewidzianym kierunku. W odludnym miejscu stoi opuszczona budowla, skrywająca nieznane sekrety. Czy są tam duchy, demony, wampiry, czy może jakieś przestępcze siły? Odpowiedzi mogą zaskoczyć. Letni wyjazd na wieś do podstarzałych ciotek staje się początkiem fascynującej przygody, w której współczesne emocje splatają się z wydarzeniami z przeszłości. Młodzi bohaterowie muszą rozwikłać tajemnicę, a w tym pomagają im krzepkie staruszki. Skrzące się humorem dialogi, komizm postaci w zabawnych sytuacjach, wartka narracja oraz zaskakujący finał czynią tę książkę znakomitą rodzinną lekturą. To okazja do wspólnego śmiechu i czytelniczych przeżyć. Dzieło zdobyło drugą nagrodę w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren, wyróżniając się wysokim poziomem literackim i etycznym, polecanym dla dzieci i młodzieży.

W 2014 roku rodzina pana Wasyla i pani Marianny została rozdzielona przez wojnę. Marianna z dziećmi znalazła się na zachodzie Ukrainy, Wasyl pozostał na wschodzie. Aby dołączyć do żony i dzieci, musiał pokonać ponad 800 kilometrów. Ale jak to zrobić, gdy drogi są zniszczone, komunikacja nie działa i wszędzie kręcą się patrole wroga? Możerowerem? Przeczytajcie, jak pan Wasyl sobie poradził i co ma z tym wspólnego Pan Żyrafa. To prawdziwa historia.

Opowiem ci, mamo, co robią konie to wyjątkowa pozycja dla wszystkich małych miłośniczek i miłośników tych pięknych zwierząt. Spotkacie tu konie, kucyki, koniki polskie, rzadkie zebryny oraz zebrule, a także te zupełnie wymyślone: jednorożce czy centaury. Dowiecie się, czym się różni cwał od kłusu i galopu oraz co zapleść z końskiej grzywy. Poznacie mnóstwo końskich maści: w tym szampańską, myszatą i tarantowatą. Zajrzycie też do stajni, by odkryć, w co się ubiera jeździec, jak jest skonstruowane siodło oraz co konie jedzą i jak spędzają wolny czas. Dzięki pięknym, pełnym szczegółów ilustracjom Ewy Poklewskiej-Koziełło sprawdzicie swoją spostrzegawczość, wyszukując ukryte detale i rozwiązując zagadki. Ewa Poklewska-Koziełło urodziła się i wychowała w starym, zabytkowym Gdańsku. Tam też ukończyła architekturę. Uwielbia rysować właściwie wszystko, ale najbardziej dzieci. Zilustrowała dziesiątki książek i czasopism dla najmłodszych. O poranku biega nad Bałtykiem, a potem pracuje na sopockim strychu, zerkając przez okno na morze i Hel. Czasami stamtąd wychodzi, aby spotkać się z przyjaciółmi lub udać się na wyprawę do pięknych, niezwykłych i dzikich krain. Izabela Mikrut ćwierć wieku osiągnęła kilka lat temu i ciągle się starzeje. Optymistycznie nastawiona do życia. Biegle czyta i pisze, niechętnie biega. Bajki najpierw przeżywa, a później zapisuje. Autorka m.in. Strasznie trudnych wierszyków oraz Słoni na pontonie. Uwielbia siatkówkę, nicnierobienie i zwierzęta futerkowe. Z okna fotografuje zachody słońca (bo ze wschodami za dużo zachodu, a zresztą ma okno nie od tej strony). Czasami się zamyśla

Ta opowieść jest wymyślona. Ale chłopiec podobny do jej bohatera istnieje naprawdę. W lutym 2015 roku – razem z innymi uciekinierami z Erytrei – Tandżin dotarł na włoską wyspę Lampedusę. Miał wtedy jedenaście lat. Gdy dziennikarze zapytali Tandżina o rodzinę, chłopiec odparł: „No mama. No papa. All alone”. Te słowa sprawiły, że nie mogłem przestać o Tandżinie myśleć. I stworzyłem tę historię. Trochę dla niego, a trochę dla wszystkich dzieci w podobnej sytuacji – zmuszonych do opuszczenia swoich krajów, narażonych na trudy tułaczki, samotnie przemierzających świat w poszukiwaniu bezpiecznego domu. Rafał Witek

Składam słowa, pierwszy poziom serii Czytam sobie, to wspaniały początek nauki czytania. Proste, acz zabawne historie są dziełem wybitnych polskich autorów. Opowiadania napisane są krótkimi zdaniami i przy użyciu 23 podstawowych głosek. Bardzo duża czcionka ułatwia czytanie, a zamieszczone po bokach stron ramki służą do ćwiczenia głoskowania. Wysokiej klasy kolorowe ilustracje są harmonijnym uzupełnieniem czytanego tekstu. Forma książek zgodna jest z zaleceniami metodyków.

Włodzio ma pecha - nie ma przyjaciół, mama ciągle pracuje i na dodatek zostaje posądzony o kradzież. Całe szczęście, że ma też rower, na którym jeździ po okolicy. Zawsze sam. Kiedy pewnego dnia niespodziewanie przyjeżdża w odwiedziny ukochany wujek, wszystko nagle się zmienia. Jak to możliwe? To musi być magia. Włodzio zaczyna szukać tej magicznej rzeczy, która sprawiła, że życie stało się piękne. ciepła i wzruszająca opowieść o prawdziwej magii, którą wprowadza w nasze życie przyjaźń bohater, z którym mogą utożsamiać się dzieci książka pełna wzruszeń i humoru - dająca nadzieję

Papudze uciekło złote jajo! i Co terrraz? - martwi się papuga.

Gdy Kinga dostaje cudowny kolorowy balon, natychmiast biegnie na plac zabaw, by pobawić się nim z przyjaciółmi. Niestety wspaniały balon zostaje porwany przez wiatr, a w głowie dziewczynki rodzą się pytania o naturę wiatru. Czy tylko szkodzi, czy może czasem pomaga? Skąd się bierze i po co wieje? Wszystkiego dowiesz się z książeczki! „Czytam sobie Eko. Po co wieje wiatr. Poziom 1” Rafała Witka to wyjątkowa książeczka do nauki czytania dla przedszkolaków i dzieci z pierwszych klas. Krótkim, prostym tekstom towarzyszą bogate ilustracje, które ułatwią małym czytelnikom zrozumienie fabuły. Umieszczone na marginesach ćwiczenia wspierają naukę głoskowania. Forma książki jest zgodna z zaleceniami metodyków. Książeczka „Czytam sobie Eko. Po co wieje wiatr. Poziom 1” to: prosty i przyjemny sposób na naukę czytania dla najmłodszych dzieci; ciekawa fabuła rozwijająca wiedzę o środowisku; krótkie, proste zdania napisane z użyciem podstawowych głosek; piękne ilustracje Aleksandry Krzanowskiej; duży krój pisma ułatwiający czytanie; ćwiczenia głoskowania umieszczone na marginesach.

Bela to najbardziej odjazdowa krowa na całej farmie. Ma własny samochód wyścigowy, uwielbia rajdy, ostre zakręty i wysokie obroty. Ale wygrywanie za wszelką cenę nie jest w jej stylu. Poznaj przygody Beli, zanim zniknie za horyzontem!