Hergé Pořadí knih

Mit einem hochwertigen Sonderband in der Version des Tintin-Magazins wird diese Geschichte neu aufgelegt, in einem größeren Format, mit gebundenem Einband und neuer Covergestaltung. Diese Sonderausgabe präsentiert den Klassiker noch einmal in einem ganz neuen Licht.

Die fünf Bände einer weniger bekannten Familienserie von Hergé präsentieren die Abenteuer eines Geschwisterpaars und ihres Affen, die verschiedene Länder bereisen. Diese Gesamtausgabe im Hardcover bietet erstmals die Möglichkeit, die charmanten Geschichten in einem kompakten Format zu genießen. Die Werke zeigen Hergés typischen Zeichenstil und seine Fähigkeit, aufregende und fantasievolle Erlebnisse für junge Leser zu kreieren.

Odvážný reportér Tintin patří k nejslavnějším postavám evropského komiksu. Se svým psem Filutou zažívá ta nejbláznivější a nejneuvěřitelnější dobrodružství na všech světadílech a s důvtipem překonává všechny překážky, přemůže proradné zločince i nepřátele a vždy dosáhne cíle. Belgický kreslíř Hergé, který si postavu Tintina vymyslel a po více než třicet let pro něj tvořil nová a nová dobrodružství, je uznávaným klasikem evropského komiksu

Tintin, młody reporter brukselskiej gazety i detektyw amator, zwiedza świat wraz ze swoim pieskiem Milusiem. W trakcie podróży spotykają wiele intrygujących postaci i rozwiązują liczne zagadki. Te pełne emocji oraz humoru historie pozwolą czytelnikom przeżyć niezapomniane przygody. Oto trzeci tom kolekcji składającej się z sześciu zbiorczych wydań w twardych oprawach. Zawiera on albumy: „Berło Ottokara” (1939 r.), „Krab o złotych szczypcach” (1941 r.), „Tajemnicza gwiazda” (1942 r.) oraz „Tajemnica »Jednorożca«” (1943 r.). Album „Berło Ottokara” zaczyna się niewinnie – cóż może być niebezpiecznego w odniesieniu zgubionej teczki badaczowi starych pieczęci? Okazuje się, że całkiem sporo! Razem z profesorem Alembikiem Tintin wybierze się do Syldawii – małego kraju pełnego malowniczych krajobrazów, pięknych zabytków… i międzynarodowych spisków. Jak nasz bohater poradzi sobie w miejscu, gdzie na każdym kroku czyhają konspiratorzy, a ufać nie można absolutnie nikomu? „Eih bennek, eih blavek”, jak to mawiają Syldawianie! Kolejna historia udowodni nam, że przygodę można znaleźć nawet na śmietniku! Pusta puszka po konserwach z kraba sprawi, że Tintin przemierzy morze na pokładzie podejrzanego statku, wleci samolotem w środek rozszalałej burzy i pokona pustynię na grzbiecie wielbłąda – wszystko po to, żeby dowiedzieć się, czemu pewnej bandzie marynarzy tak zależy, aby pozbyć się dociekliwego reportera. Po drodze Tintin spotka też niezwykłego kapitana żeglugi wielkiej, dzięki któremu jego przygody już nigdy nie będą takie same! W albumie „Tajemnicza gwiazda” w Ziemię uderza wielki meteoryt. Tintin wchodzi w skład wyprawy naukowej, która chce odnaleźć pozaziemski głaz, zanim zatonie on w odmętach Morza Arktycznego. Naukowcy będą musieli jednak konkurować z inną ekspedycją, która również pragnie zdobyć cenne znalezisko – a nawet jeśli uda im się wygrać, nie wiadomo, jakie zagrożenia niesie ze sobą nieznany metal, z którego meteoryt się składa… W ostatniej opowieści akcja skupia się wokół starego modelu statku, na który nasz znajomy reporter przypadkiem trafia na pchlim targu. „Jednorożec” to wspaniały okręt, ale i bardzo kłopotliwy nabytek – bo najwyraźniej wszyscy wokół chcą za wszelką cenę zdobyć go dla siebie! Cóż takiego skrywa ten statek? Być może dowiemy się tego z opowieści kapitana Baryłki o morskiej przygodzie jego dalekiego przodka... Seria „Przygody Tintina” weszła już na stałe do kanonu klasyki światowego komiksu. Autorem cyklu jest belgijski artysta Georges Remi ukrywający się pod pseudonimem Hergé. Komiksy zaczęły się ukazywać w 1929 roku i od początku cieszą się uznaniem czytelników, o czym świadczy fakt, że wydrukowano ponad dwieście milionów egzemplarzy w ponad dziewięćdziesięciu językach, a Steven Spielberg wyprodukował na ich podstawie film. Hergé zaliczany jest do najpopularniejszych twórców XX wieku, a „Przygody Tintina” uznawane są za fundamentalne dzieło dla rozwoju komiksu, gdyż autor wprowadził technikę rysowniczą zwaną ligne claire, czyli „czystą linią”, którą naśladowali później liczni twórcy komiksu, zwłaszcza franko-belgijskiego.