Doświadczenia mniejszości białorusko-prawosławnej rzadko są uwzględniane w oficjalnej historii Polski, a temat krzywd, bieżeństwa i przesiedleń pozostaje w milczeniu. Aneta Prymaka-Oniszk przełamuje to milczenie, podróżując po wsiach, rozmawiając z mieszkańcami i historykami oraz badając dokumenty archiwalne. Konfrontuje zdobytą wiedzę z mitami o stosunkach polsko-białoruskich, aby zrozumieć historię swojego dziadka oraz to, kim byli, kim są i kim mogą być mieszkańcy Polski, którzy musieli wyprzeć wszystko, co białoruskie, w dążeniu do awansu społecznego. Autorka odkrywa, że przeszłość często służy do rozgrywania teraźniejszości, a etykietki „bohaterów” i „zdrajców” są przyznawane na podstawie tragicznych wydarzeń. Prymaka-Oniszk bada rodzinną opowieść, archiwa i lokalne pomniki, a także nawiązuje kontakt z sąsiadami z „drugiej strony” podziałów. Tworzy historię o pogranicznym sąsiedztwie, gdzie wspólne życie przeplata się z konfliktem. Dzieci uczą się razem, a strach i tajemnice wciąż wpływają na relacje. Autorka nie stawia oskarżeń, lecz dąży do zrozumienia przeszłości i jej współczesnych interpretacji, zadając pytanie o sens tej opowieści i jej potencjalną moc zmiany.
