Gruszka-Zych Barbara Knihy

Siergiej Andriejewski, poeta i krytyk, prawnik i charyzmatyczny mówca sądowy, urodził się w 1848 roku w rodzinie szlacheckiej we wsi Aleksandrowka w guberni Jekaterynosławskiej, zmarł w Piotrogradzie w roku 1918. Pozostawił po sobie liczne wiersze, prace krytyczne, mowy sądowe. Siemion Wengerow pisał o nim, że był poetą i krytykiem dla nielicznych, a Zinaida Gippius przypominała, że uważano go za dyletanta: artyści za dyletanta w sztuce, adwokaci w adwokaturze. Najważniejsze jego dzieło to Książka o śmierci, opublikowane po raz pierwszy w roku 1922 (krytyczne wydanie rosyjskie: 2005), świadectwo rodzinne i zbiór przemyśleń, uznane przez Anatola Koniego za spowiedź syna dziewiętnastego stulecia, z chorą duszą i wątpiącym umysłem.

Tom poetycki Barbary Gruszki-Zych „Mój cukiereczek” to ważny głos poetki, która reaguje na czas pandemii i przyspieszenie presji czasu w doświadczeniu społecznym i jednostkowym. Wiersze powstały nie tylko w wyniku zewnętrznej izolacji, ale także z wewnętrznej potrzeby ukazania wartości w czasach ich rozmywania. Autorka dzieli się swoim życiem, tym, co ją kształtowało oraz w co wierzy. W swoim unikalnym stylu porusza tematy miłości, śmierci i wszystkiego, co pomiędzy. W trakcie lektury odkrywamy, że w rzeczywistości, w której wszystko można zdmuchnąć, człowiek, jako pascalowska trzcina myśląca, ma moc odmiany losów świata. Jak mówi wiersz otwierający zbiór: „dwie ławeczki unosi woda nas zdmuchnął z nich wiatr tylko trzcina trzyma w pionie nadłamany świat”. Poezja przypomina, że człowiek to nie tylko myśl, ale przede wszystkim nieśmiertelna dusza z wieczną perspektywą. Gruszka-Zych, poetka, dziennikarka i pisarka, wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy, w tym „Nie chciałam ci tego mówić” (2019) oraz „Szara jak wróbel” (2012), uznaną za jedną z najważniejszych książek po 1989 roku. Jej twórczość została uhonorowana licznymi nagrodami i nominacjami. Tytuł inauguruje nową serię Biblioteki Poetyckiej Wydawnictwa „Ursines”, promującą utalentowanych poetów.

lubiłeś nosić moje torby plecak a w nich ciężary których nie było widać nikt ich dotąd nie wyjął zostały gdzieś czym były naprawdę nie wiadomo wypuszcza się w podróż wyobraźnia stok łagodne długie podejście znów zabierasz mi plecak i niesiesz a ja czuję ciężar twojej nieobecności

Książka „Zanussi. Przez przedmioty” to eseistyczno-biograficzna opowieść o Krzysztofie Zanussim, legendarnym reżyserze kina moralnego niepokoju, wydana z okazji jego 85. urodzin. Autorka, Barbara Gruszka-Zych, poetka i dziennikarka, bliska przyjaciółka małżeństwa Zanussich, dostarcza czytelnikom wyjątkowy przewodnik, wzbogacony o 213 zdjęć autorstwa Grzegorza Lityńskiego, które ukazują otoczenie reżysera. Gruszka-Zych, znawczyni literatury dokumentalnej, porusza tematy rzadko omawiane w publicznych wystąpieniach Zanussiego, a fotografie miejsc, zwykle niedostępnych dla odwiedzających, są opatrzone komentarzami samego reżysera. Kompozycja książki harmonijnie łączy tekst, zdjęcia i komentarze, tworząc spójną narrację. Publikacja ukazuje nową odsłonę Krzysztofa Zanussiego przez pryzmat posiadanych przedmiotów, co przyczynia się do odkrywania tajemnic jego życia. Interesującym aspektem jest fakt, że małżeństwo Zanussich chętnie gości w swoich domach zarówno znajomych, jak i obcych, dzieląc się z nimi swoim dorobkiem życia. Książka nie tylko dokumentuje materialne dobra pary, ale także ich życie duchowe, gdzie przedmioty stają się nowym alfabetem zbliżającym do historii bohaterów. Publikacja ma także wymiar eschatologiczny, co czyni ją wzruszającą i poruszającą dla wrażliwych czytelników.