Novinář a publicista, který se proslavil svým unikátním přístupem k psaní o náboženských tématech. Jeho práce se vyznačuje schopností propojit hluboké porozumění církevním záležitostem s bystrým vnímáním současné kultury a citlivostí k novým myšlenkovým proudům. Zaměřuje se na objevování „zajímavé normálnosti“ v církvi a na jedinců, kteří přinášejí inovace do víry. Jeho styl nabízí svěží perspektivu, která se vyhýbá jak skandalizaci, tak úzce zaměřené náboženské publicistice.
Czy Jezus nie mógł umrzeć ze starości? A jeśli Obcy to niekatolicy? Jeśli oddałem komuś nerkę, do kogo będzie ona należeć w dniu zmartwychwstania? Jeśli dręczą cię takie lub podobne pytania, czujesz gniecenie w duszy lub cierpisz na gonitwę myśli, sięgnij po Tabletki z krzyżykiem. Skuteczne, a zarazem łatwe do przełknięcia. Ta książka to dowód na to, że o sprawach związanych z religią i wiarą można pisać w sposób lekki i dowcipny, a jednocześnie z głębokim zaangażowaniem. Nowe wydanie.
Czy zwierzęta idą do nieba, a jeśli tak, to gdzie są, gdy my jesteśmy w czyśćcu? Czy jedzenie mięsa w poniedziałek, wtorek, środę, czwartek, sobotę i niedzielę to grzech i dlaczego? A co z rybami? Rolnicy, ekolodzy, myśliwi i księża: jak poukładać na nowo nasze relacje z resztą Stworzenia? Nowa książka Szymona Hołowni, przyjaciela dwóch cudownych psów: Grafita i Żelki, zaskakuje, inspiruje i odkrywa prawdziwą miłość, wierność i uczciwość boskich zwierząt.
Gra toczy się o najwyższą stawkę! Szymon Hołownia w nietypowy sposób zachęca nas do zmagań z Kościołem i własną wiarą. Książka odpowiada zarówno na pytania tych, którzy o Kościele wiedzą niewiele, a chcieliby wiedzieć więcej np. dlaczego pościć w piątek i czemu Kościół nie lubi wróżek, jak i tych, którzy są na wyższym poziomie wtajemniczenia. Dla nich będą interesujące rozważania o jałmużnie, wpływie kościelnej formacji na tembr głosu księży czy godzeniu zła w świecie z Bożą dobrocią. Możemy sprawdzić swoją religijną wiedzę, a także zastanowić się nad rzeczami, o których wcześniej nie mieliśmy okazji pomyśleć. Hołownia odkurza zapomnianych świętych, którzy mogą nam towarzyszyć i wspierać nas w grze o zbawienie, pokazuje, jak dziś można przestrzegać 10 przykazań lub je łamać. Książka zawiera mnóstwo anegdot i ciekawostek związanych mniej lub bardziej z religią i Kościołem, obficie czerpie zarówno z popkultury, jak i z klasyków duchowości.
Hołownia pokusił się o biografię... Boga! Czym różni się Bóg od UFO? Dlaczego Jezus zdemolował kantor? Czy Bóg lubi krew? Odpowiedź na te i inne pytania w książce Szymon Hołownia uwielbia ambitne projekty. Taki jest również ten. Jak na biografię przystało, autor zaczyna od samego początku, czyli - no właśnie, od kiedy? Relacja Boga i czasu to jeden z poruszanych przez Hołownię fascynujących tematów. Znany dziennikarz opisuje nasze wyobrażenia dotyczące Stwórcy, próbując odpowiedzieć na najczęściej nurtujące nas pytania: czy rzeczywiście Bóg jest jeden, dlaczego w Starym Testamencie bywał okrutny i mściwy, a w Nowym twierdził, że najważniejsze to kochać i przebaczać, czemu nie daje się zobaczyć, dlaczego objawił się akurat Żydom i czym jest Trójca Święta? Najważniejsze teologiczne koncepcje, charakterystyczny styl Hołowni i liczne osobiste refleksje autora na temat jego stosunku do Stwórcy to wybuchowa mieszanka!
Ludzie na walizkach to zbiór rozmów Szymona Holowni z osobami, które choroba, nieszczesliwy wypadek albo zly los doprowadzily na granice zycia i smierci. Czy stamtad widac wiecej? Jaki sens ma cierpienie? Jak nie poddac sie zwatpieniu? Co o zyciu moga nam powiedziec ci, którzy na wlasnej skórze przekonali sie, jak bardzo jest ono kruche? Wsród bohaterów ksiazki znalezli sie nie tylko pacjenci i ludzie chorzy, ale równiez ich najblizsi oraz lekarze - z ludzkim bólem zmagajacy sie na co dzien w zyciu zawodowym. O dramatycznych wyborach, z jakimi przyszlo im sie zmierzyc, rozmówcy Holowni opowiadaja jednak bez ckliwosci, za to z ogromnym dystansem i madroscia.Z cierpiacymi trzeba rozmawiac jezykiem znanym tylko tym, którzy przeszli przez cierpienie. Wie pan, kiedy umarla moja córka, a moja zona lezala w szpitalu, mialem wokól siebie wielu pocieszaczy, tlumaczy, medrców przekonanych, ze skoro wpisza cierpienie w jakis lancuch przyczyn i skutków, przestanie byc ono grozne, ze jesli cos zrozumiem - przestane czuc ból. To bzdury. Najwiecej zrobili dla mnie ci, którzy nic nie mówili, po prostu przyszli i siedzieli. To ja robilem im herbate, pytalem, czy czegos im nie trzeba. Wbrew dzwoniacym do mnie wtedy psychologom, którzy proponowali, ze wyprowadza mnie z poczucia zaloby, cierpienie ma i musi miec swoje miejsce w naszym zyciu.