Nuriye Celegen Knihy

Agliyorum… Her anima bir gÖzyasi damliyor. Biliyorum, kelimeydi o. Varligi yoklugun ellerinden kurtaran kelamdi. En güzel kudretin kelimesiydi o. üfledi, âmâ gÖzler açildi; dermansiz dertler iyilesti; Ölüler dirildi. Kelimemdi o benim. Biricik kelimesiydi annesi Meryem’in. Vakit aksam… Isa’min müjdesi kulaklarimda: “Ben gidiyorum, o gelsin! Faraklit gelsin Ahyet gelsin!” Nuriye çelegen Hz. Isa’nin mübarek annesi Hz. Meryem'i, “iffetini en güzel sekilde koruyan" o kalp çiçeginin asirlara isik tutan hikâyesini dupduru bir dille anlatiyor. Meryem olmanin, velayet mertebesinde bir “kul” olmanin, en büyük peygamberlerden birini yetistiren bir “anne” olmanin kalplere nakis gibi islenecek Öyküsü... (Tanitim Bülteninden)

Say ettim; yalnizlikta, acizlikte, caresizlikte… Say ettim; tevekkulde, teslimiyette, rizada... Say ettim; nefiste… kalpte… ruhta… askta… sukûnda… Nefisten kalbe, kalpten nefse say ettim… Doktum tum cakil taslarimi… Gozyaslarimin verdigi serinlik ruhumu biraz ferahlatmisti. Tum cesaretimi toplayip bakislarimi yavrumun oldugu yere dogru uzattim. O da ne? Gozlerime inanamadim. Kupkuru colun ortasinda bir ananin gozyaslari rahmet, kanayan yuregi kaynak olmustu. Bu su, kizgin colde anayi temsil eder gibi akacak, kiyamete kadar gozyaslarimla bereket bulacakti. Nuriye Celegen, Ask-i Sukûn'da, Hazreti Hacer'in, teslimiyet ve tevekkulden orulmus, yalnizligin en koyusundan gecip hepimize analik eden sefkatiyle bereketlenen buyuk yolculugunu anlatiyor. Her kadin Hacer'dir, fark yuruyustedir… (Tanitim Bulteninden)