Jochem Botman Knihy

"Wim Sassen's name has always been linked to the Eichmann case. Little is known about his personal life. Even less is known about the other Sassen family members who, like him, fled to Latin America after WWII. While two sisters abandoned their Nazi ideology and kept a low profile in Ecuador, Wim and his brother Alfons continued their Nazi allegiance. They joined forces with fugitives like Josef Mengele, Walter Rauff and Klaus Barbie under the protection of the German Secret Service. This book reveals new information on Wim and Alfons Sassen. It not only seeks to explain why they joined the SS, but also narrates their escape from Europe. During the war, they made a pact with the Dutch resistance in case the Nazi empire should collapse. Once it did, the Dutch resistance helped them find their way to Latin America, receiving aid from both a Catholic and a former collaborator's network. While Wim escaped to Argentina through Ireland, Alfons was recruited by foreign intelligence services as a so-called "Abwehr" specialist. He was tasked with dismantling "Wehrwolf" networks and penetrating communists cells. Once it was discovered that his intelligence reports were based on nothing more than fantasy, he too escaped. With the aid of the famous Spanish General Moscardó of the Siege of Alcázar he managed to reach Ecuador. There, his true intelligence work started. Together with his brother-in-arms Wim, he was reunited with Nazi diehards including Luftwaffe ace Hans Ulrich Rudel, and Mussolini-liberator Otto Skorzeny. This moment was the starting point of complex intrigues between secret services, arms dealers, Latin American dictators like Augusto Pinochet and Alfredo Stroessner, and drug-lords in Bolivia. These intrigues earned Wim and Alfons, respectively, the reputation of international arms-trafficker, and advisor to military juntas all over the world"-- Page 4 of cover

In een oorlog ontstaan kansen die zich onder normale omstandigheden niet voordoen. Terwijl de één de oorlog uitzit, sluit de ander zich aan bij het verzet of werd juist gegrepen door het nationaalsocialisme en de strijd tegen het Bolsjewisme. Het typische zwart/wit beeld over de oorlog. Daartussen lag echter ook een grijs gebied. Waar de motieven om zich of bij de ene groep aan te sluiten of bij andere minder duidelijk waren. Een aantal collaboreerde uit economische motieven, uit (geloofs-) overtuiging of uit antisemitisme. Er was echter een schimmiger deel dat gedurende de oorlog schipperde tussen beide zijdes. Deze mannen of vrouwen assisteerden de Duitse contraspionage- en opsporingsdiensten als informant, Jodenjager, politieagent of rechercheur, maar boden tegelijkertijd ook hun diensten aan het verzet, waardoor ze dubbel gedekt waren in een oorlog die toen nog alle kanten op kon gaan. Toen de Duitse nederlaag in het zicht was gingen ze volledig overstag en werden de rollen ten aanzien van hun Duitse meesters omgedraaid. Nu hadden zij de touwtjes in handen.In de laatste dagen van de oorlog traden verzetsstrijders toe tot de geallieerde opsporingsdiensten. Hiertoe sloten zich niet alleen illegalen aan die uit een puur rechtsvaardigheidsstreven Justitie wilde assisteren in het opsporen van ondergedoken collaborateurs en spionnen, maar ook die leden die in de oorlog contacten onderhielden met de bezetter. Als opsporingsambtenaar waren zij meester van de situatie. In ieder geval zolang niemand achter hun schimmige deals met de bezetter kwam en welke clandestiene activiteiten zij voor of na de bevrijding er op na hielden. Dat de misstanden niet lang op zich liet wachten werd duidelijk toen er talloze schandalen uitbraken over het reilen en zeilen van het Bureau Nationaal Veiligheid. Een selecte groep bleek zich bezig te houden met zwarthandel, het toe-eigenen van bezittingen van gedeporteerde Joden, prostitutie, chantage en handel in inlichtingendossiers. Sterker nog deze groep was betrokken in het wegsluizen van zware collaborateurs als Andries Riphagen naar Latijns-Amerika. Andere spionnen konden hun vrijheid afkopen en met SD kopstukken werden deals gesloten in ruil voor hun samenwerking of “zwijgen.”Dit onderzoek is een vervolg van de eerdere publicaties over De gebroeders Sassen (2013), Nazis to the Core (2015) en Pierre Sweerts, De Tarzan van Limburg (2019), waarin de rol van inlichtingendiensten en het verzet in het laten ontsnappen van zware collaborateurs naar Latijns-Amerika wordt toegelicht.