Flint Whitlock Knihy

Velitel tábora Buchenwald Karl Otto Koch měl neomezenou moc a zcela volné ruce rozpoutat nevídané peklo. Se svou ženou Ilse dali volný průchod zlu ve všech možných podobách a vládli společně jako šílený královský pár, který si svůj palác vybavoval dekoracemi vyrobenými z lidské kůže. Kniha vypráví jejich příběh a vysvětluje podstatu fungování koncentračního tábora s fascinující naléhavostí, která nás přenese desítky let nazpět časem, abychom mohli být svědky hrůz koncentračního tábora a naštěstí i jeho osvobození americkou armádou a následného potrestání vládnoucího páru.

Svědectví chlapce, jenž byl spolu se svých otcem zatčen kolaborantskou policií; později byli umístěni v koncentračním táboře Buchenwald. „Bylo mi teprve sedmnáct, když se jednou pozdě v noci ozvalo bušení na dveře. Francouzská kolaborantská policie vtrhla dovnitř a zatkla mne a mého otce coby členy odboje. Po měsících v celách francouzských věznic nacpali dva tisíce muklů do dvaceti železničních vagonů. Naším místem určení byl Buchenwald, nestrašnější tábor na území nacistického Německa. Stráže SS v nás viděli podlidi, jejichž život nemá žádnou cenu a jediným smyslem jejich existence je otrocká práce. Byl jsem mnohokrát zbit a hladověl jsem. Byl jsem svědkem brutálního mučení a nesmyslných vražd. Ale nakonec jsem přežil…“ Druhý díl tzv. Buchenwaldské trilogie (další díly: Buchenwaldské bestie – Karl a Ilse Kochovi a lampy se stínítkem z lidské kůže; Buchenwald – Peklo na kopečku).

Každodenní život mezi mučením, hladověním a pseudolékařskými pokusy. Na území obývaným civilizovaným německým národem existovalo místo, kde stráže SS bez omezení mučily, vraždily a nechávaly hladovět desetitisíce bezbranných vězňů. Kde nacističtí lékaři mohli volně provádět děsivé pseudolékařské experimenty a studnice zla neměla žádné dno. Kniha popisuje každodenní život v koncentračním táboře Buchenwald, kterému vládli lidé bez svědomí a zábran. Až ji budete číst, je pravděpodobné, že budete prožívat velmi nepříjemné pocity, avšak díky ní budete moci porozumět, co koncentrační tábor Buchenwald přesně znamenal.

From award-winning military historian Flint Whitlock, the first comprehensive account of the fighting at Anzio and the Alamo-like stand of American and British troops that turned defeat into a defensive victory

Recognized as one of the Best Books of the Year by WWII History magazine, this work offers a compelling exploration of significant events and figures from World War II. It delves into the complexities of the era, providing readers with a nuanced understanding of the historical context and its lasting impact. Through meticulous research and engaging storytelling, the book captures the struggles, triumphs, and human experiences that defined this pivotal period in history.

Anzio was one of the greatest battles of World War II - a desperate gamble to land a large amphibious force behind German lines in Italy in the hope that the war could be shortened by capturing Rome. It also turned out to be one of the bloodiest battles in U.S. military history. Allied forces quickly found themselves trapped on the beachhead, forced to endure unimaginable hardships, and subjected to four months of constant German attacks. While the Germans decimated most of the Allied units at Anzio, they threw their strongest efforts against one American division - the 45th Infantry Division. The 45th was a National Guard unit made up of "citizen soldiers" from the Southwest, including thousands of Native Americans. Through sheer determination and against overwhelming odds the 45th Division "Thunderbirds" saved the beachhead at Anzio from annihilation, just as they had done at Salerno six months earlier, breaking the back of the German onslaught. Eight members of the 45th - including the first three Native Americans so honored - earned the Congressional Medal of Honor for the division's 511 days of combat.

Focusing on a pivotal Civil War battle, the narrative explores the clash between 1,000 Coloradans and 3,000 Confederate soldiers in New Mexico. Flint Whitlock utilizes previously overlooked diaries and letters to vividly portray the leaders and soldiers whose actions influenced the war's outcome. The Texan Confederates aimed to seize gold mines, but hastily assembled troops from Colorado ultimately turned the tide at Glorieta Pass. The book highlights the transformation of civilians into soldiers and the significance of this conflict in the broader context of the Civil War.

Droga przez piekło BuchenwaldunFinałem trzydziestomiesięcznej tułaczki Louisa Grosa po francuskich i niemieckich więźniach okazał się pobyt w obozie koncentracyjnym Buchenwald. Przetrwał go, jednak powrót do domu w 1945 roku miał smak słodko-gorzki.nJako „pamiątkę” Gros przywiózł ze sobą pasiak. Moja matka stwierdziła, że cuchnie, lecz zanim go spaliła, zrobiłem sobie w nim jedno, ostatnie zdjęcie – wspominał. Przez resztę życia próbował powrócić do normalności, a więc stanu ducha, o jakim w Buchenwaldzie niemalże zapomniał. Opowiadał też o naziźmie i wojnie oraz o grozie i nienawiści, jaką one przyniosły.nMiałem zaledwie siedemnaście lat, kiedy późno w nocy rozległo się pukanie do drzwi. Do domu wtargnęła francuska policja, aby aresztować mnie i mojego ojca jako członków ruchu oporu. Po kilku miesiącach we francuskich więzieniach dwa tysiące współwięźniów zamknięto w dwudziestu wagonach kolejowych. Naszym celem był Buchenwald, najstraszniejszy obóz w nazistowskich Niemczech. Tam traktowani byliśmy przez nadzorców z SS jak podludzie i zmuszani do pracy niczym niewolnicy. Byłem bity, głodowałem. Widziałem brutalne tortury i bezsensowne mordy. Ale ocalałem.nSpisana przez Flinta Whitlocka relacja Louisa Grosa z jego odysei jest tylko pozornie podobną do innych. Jako Francuz, ma on zgoła odmienne spojrzenie na drogę, którą musiał przebyć w piekle Buchenwaldu.nPo Bestiach z Buchenwaldu drugi tom Trylogii Buchenwaldzkiej Flinta Whitlocka z porażającą jasnością ukazuje krańcową rozpacz i upodlenie w nazistowskim obozie koncentracyjnym. To wciągająca i przejmująca książka. Wielkie osiągnięcie zasługujące na wszelkie możliwe pochwały.n Michael E. Haskew, „WWII History Magazine”

Im April 1945 befreite die 3. US-Armee das KZ Buchenwald und fand dort abgemagerte Überlebende sowie Beweise für schreckliche Gräueltaten. Besonders die Grausamkeiten von Karl Koch und seiner Frau Ilse stachen hervor. Ilse, einst Stenotypistin, hatte sich zur „Kommandeuse“ hochgearbeitet und befriedigte ihre sadistischen Gelüste, indem sie Häftlinge marterte und die Haut von Tätowierten zur Herstellung von Lampenschirmen und anderen Objekten verwendete. Karl Koch, ein einst angesehener KZ-Kommandant, wurde 1944 wegen Korruption hingerichtet, während Ilse, mangels Beweisen, straffrei blieb. Nach dem Krieg wurde sie mehrfach vor Gericht gestellt und schließlich zu lebenslanger Haft verurteilt. Ihr Fall gilt als außergewöhnlich in der Nachkriegsjustiz. Die als harmlose Hausfrau dargestellte Ilse Koch wurde in der Presse zur „rothaarigen, grünäugigen Hexe von Buchenwald“. Wochenschauen zeigten die Gräueltaten, die mit ihr in Verbindung gebracht wurden, und machten sie zum Symbol für die Untaten des NS-Regimes. Flint Whitlock hat umfangreiche Recherchen angestellt, um historische Wahrheiten von Legenden zu trennen, und beleuchtet das Leben von Karl und Ilse Koch sowie das Umfeld der Konzentrationslager, in dem sie agierten. Das Buch ist mit über 100 Fotos illustriert.

Historia Karla i Ilse Kochów, pary nazistów, która rządziła obozem Buchenwald twardą ręką od 1937 do 1941 roku. Rządy terroru, które obejmowały bicie, tortury i zabijanie niewinnych więźniów, by ich wytatuowane skóry mogły zdobić abażury i inne osobiste przedmioty, zakończyły się egzekucją Karla, a dla Ilse najgłośniejszym procesem o zbrodnie wojenne XX wieku. W dziesiątki lat po tragediach nazistowskich obozów koncentracyjnych i obozów śmierci, ludzie wciąż zadają te same pytania: Jak to się mogło stać? Jak na pozór kulturalne i cywilizowane społeczeństwo mogło dokonać aktów tak niewyobrażalnej przemocy, która miała miejsce w tych obozach? Jakie bestie mogły być za to odpowiedzialne? 'Nie ma wątpliwości – najgorszym ze wszystkich komendantów obozów był Karl Koch.', Tom Segev, autor Soldaten des Bösen. Zur Geschichte der KZ-Kommandanten 'Poza kilkoma uprzywilejowanymi osobami nikogo nie traktował [Karl Koch] jak człowieka.', Arthur L. Smith 'Ilse Koch zyskała sobie przydomek „Suki z Buchenwaldu” ze względu na okrucieństwo, lubieżne zachowanie, bezsensowny gniew i brak współczucia dla cierpienia.', Joshua M. Green, autor Sprawiedliwości w Dachau