Krzysztof Wons Knihy

Kniha polského autora Krzysztofa Wonse představuje ve dvaceti kapitolách členěných vždy do tří částí pohledy na nejrůznější stránky fenoménu pokušení a jeho mechanismu působení na člověka. V prvním úseku je konkrétní podoba pokušení představena na základě biblického textu s líčením prvotního hříchu. Druhý krok vede k zamyšlení, co daná situace znamená pro člověka osobně, a ve třetím kroku jsme vedeni k tomu, abychom rozumem zpracovaný stav v modlitbě rozlišovali a vydali Bohu. Knihu uvítají ti, kteří už na duchovní cestě pokročili, stejně jako ti, kteří se na ní teprve odvažují prvních krůčků. Text je psán velmi srozumitelně, zprostředkovává však velice hutný obsah. Vždyť kdo z nás může tvrdit, že by se ho pokušení v jakékoli své podobě nikdy netýkalo?

To książka dla tych, którzy pragną przeżyć wyjątkowe rekolekcje. Zaproszenie na drogę, którą Jezus prowadził Faustynę: od słuchania i trudności w posłuszeństwie Słowu (lectio) do konfrontowania się ze Słowem (meditatio), przez modlitwę wydobywającą się z wnętrza (oratio) aż po dar nowego spojrzenia na wszystko oczami Boga miłosierdzia (contemplatio). To publikacja, która pomaga odkrywać miłość Boga i uczy kochać tak, jak kocha Bóg. Autor, ks. Krzysztof Wons znany rekolekcjonista, kierownik duchowy, autor wielu książek zachęcających do lectio divina, pogłębienia wiary i rozwoju życia duchowego zaprasza nas do pójścia pewnym szlakiem, na którym sam poznawał różne oblicza miłosiernego Boga.

Każdy z nas jest zaproszony, aby zająć w nocnej rozmowie miejsce Nikodema, patrzeć Jezusowi prosto w oczy i przeżyć w sercu Jego wyznanie miłości. Każdy Nikodem bez względu na stan duszy może przeżyć swoją nocną rozmowę z Jezusem i usłyszeć zaproszenie do nowego życia. Starzec Nikodem przekonuje mnie, że nigdy nie jest za późno na spotkanie z Jezusem z Nazaretu, Synem Bożym, nigdy nie jest za późno, by wyjść z ciemności i przeżyć nowe narodziny. Jedno jest najpewniejsze: Jezus nigdy się nie spóźnia, czeka pierwszy i do końca, nawet na najbardziej spóźnionych. Dziękuję ci, starszy bracie Nikodemie, że chociaż pora była już bardzo późna, zdecydowałeś się na rozmowę z Jezusem z Nazaretu. Nie przestaje mnie intrygować pytanie, co ostatecznie zrobiłeś w życiu z tamtym nocnym spotkaniem z Nazarejczykiem. Czy po nocy spotkałeś Go o poranku? Zmartwychwstałego? Pozostaję z nadzieją.

Mamy w sobie coś z Jakuba i Jana, synów gromu. Pozwólmy Jezusowi wyciszyć nasze serca i kształtować je ewangeliczną miłością. Potrzebujemy razem z Jakubem i Janem przeżyć nawrócenie, aby intronizować we własnym sercu Jezusa Króla, który na przemoc odpowiada miłością. Potrzebujemy spokojnego rozeznawania w świetle słowa Bożego, by nie dać się zwieść pozorom i nie budować królestwa Bożego na ziemi według kryteriów, które podpowiada świat. Jezus także dzisiaj, podobnie jak kiedyś w pretorium, zwraca się do Piłatów tego świata i do synów gromu: Moje królestwo nie jest stąd.

Dovoľme Ježišovi, aby mocou slova preskúmal náš pulz, tak ao Máriin a Martin, a určil diagnózu. Nech preverí stav nášho duchovného života v každodenných podmienkach. Nielen vtedy, keď ako Mária sedíme pri Ježišových nohách, stíšení, započúvaní, priťahovaní jeho prítomnosťou, ktorá sa dá precítiť zblízka. Ale aj vždy, keď sme ako Marta v kuchyni pri hrncoch a nespokojne pobehujeme, lebo nestíhame, keď nevieme, čo skôr urobiť, a cítime sa vnútorne rozpolotení. A uprostred toho všetkého sa odohráva náš duchovný život.