Edward Staniek Knihy

Nikdy nesmíme jednat v pochybnostech svědomí. Jistota svědomí je základem jeho pokoje. Se správným, jistým a citlivým svědomím se však nikdo nerodí. Takové svědomí je třeba získávat stále lepší znalostí norem Božího zákona a jejich stále odvážnějším uskutečňováním v životě.Na této cestě je nejúčinnějším nástrojem ke zdokonalování svědomí vlastní zkušenost. Reakce svědomí naplněného hlubokým pokojem nebo neklidem nám naznačuje, nakolik byla naše rozhodnutí správná. Tato cesta je však draze vykoupena, neboť se za ní platí bolestí svědomí. Snazší cestou je využít zkušeností druhých. Oni platí vysokou cenu a chtějí ostatní varovat, aby jejich chyby neopakovali. Takovým způsobem má také pomoci k reflexi vlastního svědomí knížka, kterou čtenářům předkládáme.

Nie należy na modlitwie szukać nadzwyczajnych przeżyć. Modlitwa jest czasem ustalenia, co jest wolą Boga, lub dziękczynienia za jej wypełnienie. Jezus na górze Tabor rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem o woli Ojca, którą wypełnił doskonale w czasie przejścia, czyli swej śmierci w Jerozolimie. To jest niezwykle ważne wskazanie dla nas. Ukierunkowanie modlitwy na właściwe odczytanie woli Ojca, z gotowością jej wypełnienia, stanowi zasadniczą treść naszego spotkania z Bogiem. /ks. prof. Edward Staniek/ Od momentu przyjścia na świat, Jezus odkrywa przed ludźmi wielkie Boże tajemnice i wtajemnicza w zakryte dotąd dla naszego umysłu odwieczne prawdy. On jest naszym przewodnikiem w tym względzie. Czyni to stopniowo, abyśmy wszystko dobrze pojęli i nie zniechęcili się na tej drodze. Wsłuchajmy się więc w głos Tego, którego autorytet jest niepodważalny, a znajdziemy odpowiedź na pytania, z którymi boryka się każdy myślący człowiek.

Adam to Człowiek, ale to jeszcze nie był ani pełny, ani szczęśliwy człowiek. Dlatego Bóg ukształtował Ewę, a w sercu Adama uruchomił mechanizm spotkania. To spotkanie było dla Adama ważniejsze niż pobyt w raju. Wolał grzeszną Ewę i spotkanie z nią, niż samotność raju z Bogiem. Dopiero spotkanie z drugą osobą, to pełny i szczęśliwy człowiek. Ojcowie Kościoła żyją spotkaniem. Bóg dla nich to Spotkanie Trzech Osób Ojca i Syna i Ducha Świętego. Adam i Ewa to szczęśliwy człowiek, stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Człowiek bez spotkania jest kaleką. Autor

Ksiądz profesor Edward Staniek ukazuje Jezusa, który przechodzi przez labirynt zła i znaczy dla nas drogę. Trzeba za Nim wędrować krok po kroku, by poznać wszystkie zakamarki owego labiryntu. Szatan bowiem nadal istnieje na tej ziemi i jedynie udoskonalił metody niszczenia człowieka sprawiedliwego, ale mechanizmy i cele jego działania są identyczne. Lektura tej książki jest przeznaczona tylko dla odważnych. Dobra Nowina bowiem jest dla odważnych. Bez odwagi nie można się spotkać oko w oko ze złem. Jezus nie tylko spojrzał w oczy zła, ale wytrzymał jego spojrzenie i zniósł wszystkie zabiegi zła zmierzające do zgaszenia Jego wzroku. Ocalił serce i miłość, ocalił sprawiedliwość i mądrość. Wszystkim tym, którzy cenią sobie obcowanie z Ewangelią, rozważania te pozwolą jeszcze lepiej uzmysłowić sobie, jak wiele zawdzięczamy odwadze i poświęceniu Jezusa, a bogactwo i różnorodność ilustracji dodatkowo wzmocni ten przekaz.

Trzydzieści lat temu, w czerwcu 1991 roku, u progu odzyskanej wolności, do Polski, swojej Ojczyzny, przybył Jan Paweł II, by w tym szczególnym momencie dziejów przypomnieć rodakom prawdy Dekalogu. Był niczym Mojżesz niosący swojemu ludowi kamienne tablice z wyrytymi przykazaniami. I podobnie jak Mojżesz zastał nas czczących złotego cielca... Wygłoszone wtedy przez Ojca Świętego nauki pozostały nieodrobioną do dziś katechezą. Do rozważań nad papieskimi katechezami dla Polaków o Dekalogu wracamy dziś wraz z ks. prof. Edwardem Stańkiem, który prostym językiem próbuje z nich wydobyć i ukazać nam ich sedno. Autorowi bardzo zależało, by zanim czytelnicy pochylą się nad jego tekstem, zaznajomili się z wygłoszonymi wówczas wyjątkowymi homiliami Ojca Świętego. W pierwszej części książki przypominamy więc pełne teksty katechez Jana Pawła II o Dekalogu wygłoszone podczas pielgrzymki do Polski w 1991 roku… Mamy nadzieję, że ciągle, a właściwie nigdy nie jest za późno, aby stały się fundamentem życia osobistego każdego z nas i kamieniem węgielnym budowania relacji społecznych.