Nakrmit kámen
- 60 stránek
- 3 hodiny čtení
Ve sledu záznamů vzpomínek z dětství evokujících zdánlivě všednodenní předměty a události se Nowicka svým lapidárně intenzivním jazykem dobírá nejhlubších existenciálních jistot.






Ve sledu záznamů vzpomínek z dětství evokujících zdánlivě všednodenní předměty a události se Nowicka svým lapidárně intenzivním jazykem dobírá nejhlubších existenciálních jistot.
The book is a moving reminder of a child's perspective; a child who is surrounded by unmagical things; things that are sad, ugly, serious or just ordinary. It is that lens of a child that breathes magic into them.
Nakarmić kamień to nowe wydanie nagrodzonego Nagrodą Literacką Nike 2016 tomu Bronki Nowickiej. Obok znanych już tekstów czytelnik znajdzie niezwykłe fotografie, pozwalające zderzyć zawarte w mikrohistoriach obrazy z ich pierwowzorami (widelec, poduszka do igieł, stare zdjęcie) lub będące odpowiedzią na domagające się utrwalenia imaginacje wywołane przez słowa. Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego. Związek człowiekrzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych, zapamiętanych, zatrzymanych w przedmiotach.
Nakarmić kamień. Obrazy rzeczy to nowe wydanie nagrodzonego Nagrodą Literacką Nike 2016 tomu Bronki Nowickiej. Obok znanych już tekstów czytelnik znajdzie niezwykłe fotografie, pozwalające zderzyć zawarte w mikrohistoriach obrazy z ich pierwowzorami (widelec, poduszka do igieł, stare zdjęcie) lub będące odpowiedzią na domagające się utrwalenia imaginacje wywołane przez słowa. Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego. Związek człowiek–rzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych, zapamiętanych, „zatrzymanych” w przedmiotach.