Tento autor se zabývá temnými stránkami historie a zkoumá složitá témata prostřednictvím pečlivého historického výzkumu. Jeho dílo se soustředí na nacistické zločiny a jejich dopady, přičemž se zvláštním zaměřením na průmyslové využití vězňů a historii vedlejších táborů. Prostřednictvím své práce odhaluje zapomenuté příběhy a zajišťuje, aby minulost zůstala živá a poučná pro budoucí generace. Jeho přístup je charakteristický hloubkou ponoru do archivních materiálů a snahou o komplexní pochopení historických událostí.
More than 300 concise articles, in alphabetical order, covering topics in the history of the largest Nazi German concentration camp and extermination center, Auschwitz--written for a general readership in a concise, accessible style. Photographs, archival documents, and reproductions of art works by prisoner eyewitnesses supplement and enrich the text
"More than 300 concise articles, in alphabetical order, covering topics in the history of the largest Nazi German concentration camp and extermination center, Auschwitz--written for a general readership in a concise, accessible style. Photographs, archival documents, and reproductions of art works by prisoner eyewitnesses supplement and enrich the text."--Page 4 of cover.
W dniach 24 listopada – 16 grudnia 1947 roku miał miejsce proces załogi obozu Auschwitz, zwany również pierwszym procesem oświęcimskim. Na ławie oskarżonych zasiadło 40 esesmanów i nadzorczyń SS, m.in. Arthur Liebehenschel (drugi komendant obozu), Max Grabner (szef obozowego gestapo) i Maria Mandl (kierowniczka obozu kobiecego w Birkenau). Proces zakończył się 39 wyrokami skazującymi (w tym zapadły 23 wyroki śmierci) i jednym wyrokiem uniewinniającym.Publikacja zawiera zeznania oskarżonych, których linia obrony opierała się przede wszystkim na powoływaniu się na działanie na rozkaz, pomniejszaniu swej roli w hierarchii służbowej KL Auschwitz oraz zaprzeczaniu osobistej odpowiedzialności za popełnione czyny, zwłaszcza gdy brakowało naocznych świadków lub obciążających dokumentów.Tytuł „Nie poczuwam się do żadnej winy…” to cytat z wypowiedzi wielu oskarżonych w tym procesie. Zeznania te same w sobie zawierają istotny element poznawczy – pokazują wysiłki esesmanów, zmierzające do zafałszowania rzeczywistości obozowej, podejmowane być może nie tylko w obliczu zbliżającego się procesu karnego, lecz również i jeszcze w obozie, w celu racjonalizowania okrucieństwa i bestialskich mordów popełnianych w Auschwitz.