Magdalena Samozwaniec Knihy

Moją siostrą Marię widziałam ostatni raz w Juracie, w drugiej połowie sierpnia. W przeddzień pokłóciłyśmy się. Aby ją przeprosić, darowałam jej nowe cieniutkie pończochy. Powiedziała: 'Siedzicie tu tak spokojnie, śmiejecie się z byle czego. Nie widzicie strasznej wojennej chmury, która nadciąga...' Była nastrożona i zalękniona jak ptak przed burzą. Poleciała schronić się do Warszawy, gdzie przebywał jej mąż Stefan Jasnorzewski. Nie odprowadziłam jej na stację, bo wolałam iść na plażę. Potem zaczęła się druga wojna światowa 'o wiele mniej europejska od poprzedniej' - jak orzekła pewna krakowska paniusia.

Słynna prześmiewcza powieść, za którą „mistrzyni satyry” została wyklęta przez polską arystokrację. I nic dziwnego: na utytułowanych głupcach, cwaniakach i leniach z pretensjami do świata nie zostawia suchej nitki! Przed nami przesuwa się tragikomiczny korowód najróżniejszych księżni­czek, hrabin czy hrabiów, próbujących - lub nie - odnaleźć się w nowej rze­czywistości po II wojnie. Perypetie członków pewnej „wysoko urodzonej” rodziny, którzy wadzą się ze sobą i z życiem, opisuje Samozwaniec z wła­ściwym sobie, ironicznym humorem, by nie powiedzieć - zjadliwie