Wilhelm Tieke Pořadí knih

Focusing on the final months of the Third Reich, this volume delves into the intense Battle for Berlin, detailing German efforts to resist the Soviet advance at the Oder River. It highlights Hitler's frantic and delusional attempts to defend the capital as streams of soldiers and civilians desperately seek escape from the encroaching Red Army. The harrowing fate awaiting those captured by the Soviets adds a chilling urgency to the narrative, emphasizing the desperation and chaos of the era.

The book provides an in-depth, factual analysis of the III SS Panzer Korps during its last years, highlighting the challenges faced as the war shifted against Germany. It delves into the operational strategies, battles, and key figures involved, offering a comprehensive look at this military unit's role and experiences in the waning days of the conflict. Through meticulous research, it sheds light on the complexities of warfare and the impact of shifting allegiances and strategies.

The book provides an in-depth exploration of the III SS Panzer Korps, detailing its formation in 1943 and the initial battles it engaged in on the Eastern Front. It examines the strategies employed, the challenges faced, and the impact of the corps on the larger context of World War II. Through meticulous research, the narrative sheds light on the operational dynamics and historical significance of this military unit.

Exploring a distinct historical narrative, this book delves into the Finnish Volunteer Battalion of the Waffen-SS, highlighting its formation and the complexities surrounding its existence. It examines the motivations behind Finnish volunteers joining this controversial unit during World War II, as well as the broader implications of their involvement. Through detailed accounts and analysis, the book sheds light on a lesser-known aspect of military history, offering insights into the political and social dynamics of the time.

Napisano wiele książek o ostatnich walkach o Berlin, lecz autorzy niemal wszystkich z nich skupili się na wydarzeniach wokół Kancelarii Rzeszy Hitlera. Właściwie żaden z nich nie podjął próby wkroczenia do dżungli chronologicznej sekwencji wydarzeń, które rozegrały się w toku walk na froncie, ponieważ jest to niezwykle trudne zadanie. Ośmieliłem się podjąć taką próbę. Szczególnie pomocne okazały się dla mnie dokumenty Grupy Armii Weichsel oraz jej armii, które niedawno zostały zwrócone przez Stany Zjednoczone do Bundesarchiv- Militrarchiv we Fryburgu i które mogłem wykorzystać przy pisaniu tej pracy. Z tego powodu mogłem ukazać przebieg walk każdego dnia i wpleść osobiste przeżycia byłych żołnierzy frontowych. Obrazu tego dopełniły opublikowane i nieopublikowane wspomnienia i relacje dowódców różnych szczebli. Niemniej jednak celem tej pracy nie jest osiągnięcie absolutnej poprawności, z powodu nie zawsze wiarygodnych źródeł. Wiem z doświadczenia, że nawet dzienniki bojowe, szczególnie zaś te z ostatniej fazy wojny, bywały manipulowane. Zdarzały się przypadki odnotowanych kontrataków nieudanych z powodu najsilniejszej obrony nieprzyjaciela, gdy w rzeczywistości żadne kontrataki nie miały miejsca. Dokumentacja Grupy Armii Weichsel urywa się 28 kwietnia. Po tej dacie nieznany oficer sztabowy przez kilka dni sporządzał odręczne notatki. Wobec tego przebieg wydarzeń po 28 kwietnia 1945 roku został zrekonstruowany głównie na podstawie mniej lub bardziej subiektywnych relacji uczestników. Dotyczy to szczególnie kilku ostatnich dni walk w Berlinie, co do których raporty są mocno rozbieżne. Któż myśli o dacie, spogląda na zegarek, czy też odnotowuje nazwy ulic, gdy jedyne, co się liczy, to przetrwanie? Przez lata szczegółowych badań próbowałem przedstawić możliwie dokładny obraz. Było to możliwie jedynie dzięki pomocy wielu naocznych świadków, od prostego strzelca po generała. Składam im szczere podziękowania! Szczególne podziękowania dla Bundesarchiv-Militrarchiv we Fryburgu oraz Bibliothek fr Zeitgeschichte w Stuttgarcie.

Napisano wiele książek o ostatnich walkach o Berlin, lecz autorzy niemal wszystkie nich skupili się na wydarzeniach wokół Kancelarii Rzeszy Hitlera. Właściwie żaden z nich nie podjął próby wkroczenia do dżungli chronologicznej sekwencji wydarzeń, które rozegrały się w toku walk na froncie, ponieważ jest to niezwykle trudne zadanie. Ośmieliłem się podjąć taką próbę. Szczególnie pomocne okazały się dla mnie dokumenty Grupy Armii Weichsel oraz jej armii, które niedawno zostały zwrócone przez Stany Zjednoczone do Bundesarchiv- Militärarchiv we Fryburgu i które mogłem wykorzystać przy pisaniu tej pracy. Z tego powodu mogłem ukazać przebieg walk każdego dnia i wpleść osobiste przeżycia byłych żołnierzy frontowych. Obrazu tego dopełniły opublikowane i nieopublikowane wspomnienia i relacje dowódców różnych szczebli. Niemniej jednak celem tej pracy nie jest osiągnięcie absolutnej poprawności, z powodu nie zawsze wiarygodnych źródeł. Wiem z doświadczenia, że nawet dzienniki bojowe, szczególnie zaś te z ostatniej fazy wojny, bywały manipulowane. Zdarzały się przypadki odnotowanych „kontrataków nieudanych z powodu najsilniejszej obrony nieprzyjaciela”, gdy w rzeczywistości żadne kontrataki nie miały miejsca.

Im Frühjahr 1942 steht das deutsche Ostheer nach einem krisenreichen Winter vor der Roten Armee, die trotz harter Bedingungen nicht in der Lage war, die deutsche Front entscheidend zu schwächen. Mit dem Frühling erfolgt die Auffrischung der deutschen Truppen, und die Wehrmacht nimmt eine offensive Haltung ein. Das Hauptziel für den Sommer 1942 ist die Vernichtung der feindlichen Kräfte zwischen Don und Kaukasus sowie die Besetzung des Kubangebietes und der kaukasischen Ölfelder. Der Kaukasus, ein 1.100 km langer Gebirgszug, ist strategisch wichtig für Hitlers Pläne, da das Öl für die motorisierten Verbände entscheidend ist. Zudem soll Stalins Zugang zu diesem Rohstoff und die anglo-amerikanische Versorgungsroute über den Iran gestört werden. Deutsche, rumänische und finnische Einheiten greifen an, doch die Unterschätzung des Gegners führt zu Verzögerungen und einer Zersplitterung der Angriffe. Die sowjetischen Verbände können ausweichen. Während eine Heeresgruppe auf Stalingrad zusteuert, erhält eine andere den Auftrag, zum Kaspischen Meer und nach Baku vorzustoßen – die Operation „Edelweiß“. Zum ersten Mal kämpft die deutsche Wehrmacht im Hochgebirge, was eine enorme Herausforderung für die Gebirgseinheiten darstellt. Wilhelm Tieke, ein ehemaliger Kämpfer im Kaukasus, liefert mit diesem Werk eine anschauliche und packende militärhistorische Analyse.

In diesem Sommer jährt sich zum 200. Mal der Angriff der französischen Grande Armée Napoleons auf das russische Riesenreich. Fast 130 Jahre später trat die deutsche Wehrmacht zum Sturm auf die russische Hauptstadt an. Der bekannte Militärhistoriker Wilhelm Tieke schildert in seinem neuesten Werk in einer faszinierenden Rückschau beide Kriege in paralleler Gegenüberstellung. Napoleon wie auch Hitler befanden sich in einem Krieg gegen England, das die Vorherrschaft einer anderen Macht auf dem Kontinent nicht hinnehmen wollte. Franzosen wie Deutsche suchten in dieser Auseinandersetzung zunächst die Unterstützung Rußlands – jedoch vergeblich. Daher wurden die Kriege 1812 und 1941 unausweichlich, um Rußland als Gefahr im Rücken Frankreichs bzw. des Deutschen Reiches auszuschalten. Es gab aber auch Unterschiede: Während sich 1812 die Russen in die Weite des Landes zurückzogen und sich erst vor Moskau zur Schlacht stellten, gelang es der Wehrmacht, das Gros der an der Westgrenze aufmarschierten Sowjettruppen in gigantischen Kesselschlachten zu vernichten.

Kniha popisuje závěrečný boj o Berlín v roce 1945. Autor chce přispět k osvětlení nedávné historie, připomenout utrpení a umírání trýzněných lidí - civilistů, uprchlíků a vojáků - a vyvodit z toho poučení o nutnosti příštím válkám všemi prostředky bránit. Využívá řadu archivních materiálů, nejvíce dokumenty o Skupině armád "Visla".