Agata Tuszyńska Pořadí knih

Wspomnienie autorki o losach jej babki Żydówki w czasie wojny, o wyjściu z getta warszawskiego i przetrwaniu na fałszywych papierach trzymanych w tytułowej czarnej torebce.

Odważna i nowatorska biografia, która jest nie tylko historią żydowskiego pisarza, ale również opowieścią o Polsce, z którą Singer czuł się bardzo związany. Issac Bashevis Singer urodził się w Leoncinie pod Warszawą, zmarł w Miami Beach na Florydzie. Opuścił Polskę w 1935 roku i nigdy do niej nie wrócił. Nigdy też nie przestał o niej pisać, umieszczając panoramę żydowskiego losu w dekoracjach znad Wisły. Pisał po żydowsku, w języku przodków, języku duchów i demonów. Uhonorowano go Nagrodą Nobla. Wydanie to zawiera niepublikowane dotąd w Polsce fotografie z archiwów krajowych i zagranicznych.

Irena Krzywicka znana jest głównie ze swojej działalności przedwojennej. Pisarka, eseistka, tłumaczka, przyjaciółka skamandrytów, a ponadto feministka, propagatorka świadomego macierzyństwa, antykoncepcji i edukacji seksualnej. Nieustannie towarzyszyła jej aura sensacji i skandalu. Otaczała się najbardziej znanymi postaciami bohemy artystycznej, wielokrotnie portretował ją Witkacy. O jej romansie z Tadeuszem Boyem-Żeleńskim plotkowała cała stolica. O tym wszystkim napisała w swojej autobiografii, „Wyznania gorszycielki”.W 1939 roku Krzywicka miała 40 lat. Dożyła lat 95. „Długie życie gorszycielki” jedynie pobieżnie przedstawia lata międzywojenne, głównie skupia się na tych późniejszych. Począwszy od wojny, podczas której Krzywicka (Żydówka) ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem w Warszawie, poprzez ciężkie lata stalinizmu, ambasady Paryża, literacki warszawski „salon”, jaki urządziła w swym mieszkaniu, i wreszcie życie na emigracji, najpierw w Szwajcarii, a potem we Francji. Agata Tuszyńska połączyła biografię z narracją literatury faktu. Przeprowadziła dziesiątki rozmów, odnalazła niepublikowane wcześniej dokumenty. Dzięki temu historia życia Krzywickiej przykuwa uwagę jak najlepsza powieść.

19 maja 1969 rok. Na fali antysemickiej kampanii opuszcza Polskę młody student politechniki, Jurek Neftalin. Odprowadzają go rodzice, przyjaciele, znajomi. Jego wyjazd uwiecznia na zdjęciach Elżbieta Turlejska. Seria 24 czarno białych fotografii z Dworca Gdańskiego jest punktem wyjścia tej historii.Bagaż osobisty. Po Marcu to wielogłosowa opowieść grupy przyjaci�ł ? pomarcowych emigrant�w ? kt�rzy opuścili Polskę z ?dokumentem podr�ży?, stwierdzającym, że jego okaziciel nie jest już obywatelem tego kraju. Wyjeżdżali pod koniec lat 60. i na początku 70. w skutek propagandowej nagonki w Polsce. Wyjechali do Szwecji, Francji, Danii, USA, Kanady, Izraela.Autorkami książki Bagaż osobisty. Po Marcu są Agata Tuszyńska oraz uczestniczki warsztat�w mistrzowskich prowadzonych przez pisarkę w 2017 roku w Domu Spotkań z Historią: Dorota Barczak-Perfikowska, Grażyna Latos, Elżbieta Strzałkowska i Wioletta Wejman. Po pięćdziesięciu latach autorki odnalazły tych, kt�rzy tego dnia przyszli na dworzec i stworzyły polifoniczną powieść pokolenia ?68 bogato ilustrowaną zdjęciami z archiw�w rodzinnych bohater�w.Agata Tuszyńska ? pisarka, poetka i reportażystka. Autorka wielu bestsellerowych biografii - Isaaca Bashevisa Singera, Ireny Krzywickiej, Wiery Gran, J�zefiny Szelińskiej (narzeczonej Brunona Schulza), a także osobistej: Rodzinnej historii lęku oraz Ćwiczeń z utraty. Laureatka nagrody PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu literackiego oraz Canadian Jewish Literary Award (2016). Jej książki przetłumaczono na kilkanaście język�w.�

It wasn’t until she was nineteen that Agata Tuszyńska, one of Poland’s most admired poets and cultural historians, discovered that she was Jewish. In this profoundly moving and resonant work, she uncovers the truth about her family’s history—a mother who entered the Warsaw Ghetto at age eight and escaped just before the uprising; a father, one of five thousand Polish soldiers taken prisoner in 1939, who would become the country’s most famous radio sports announcer; and other relatives and their mysterious pasts—as she tries to make sense of anti-Semitism in her country. The poignant story of one woman coming to terms with herself, Family History of Fear is also a searing portrait of Polish Jewish life, before and after Hitler’s Third Reich.

Co łączy Napoleona, Wilhelma II i Johna Kennedy'ego? Picassa, Warhola i Prousta? Czechowa, Hockney'a, Marilyn Monroe i Adele? Mehoffera, Pągowską i Nowosielskiego? A jeszcze Waldorffa, Lipińskiego i Mrożka?JAMNIKOLUBSTWO.Kto jest kim w jamniczym świecie? Co jest esencją JAMNICZOŚCI? Nieoczywista uroda? Niezależność, waleczność, nieustępliwość?? Artystyczna dusza?O tym jest ta książka?

Irena Krzywicka - pisarka i feministka, eseistka, tłumaczka, przyjaciółka Skamandrytów. Należała do najbarwniejszych postaci międzywojennej Warszawy; nieustannie towarzyszył jej posmak sensacji i skandalu. Jedni określali ją jako gorszycielkę i kobietę bezwstydną, inni uwielbiali za odwagę, konsekwencję i bezkompromisowość. Otaczała się najbardziej znanymi postaciami międzywojennej bohemy artystycznej, m.in. wielokrotnie portretował ją Witkacy. Przyjaźniła się m.in. z Antonim Słonimskim, Anną i Jarosławem Iwaszkiewiczami, Marią Pawlikowską-Jasnorzewską. Jej domy - w Warszawie i Podkowie Leśnej - cieszyły się opinią najważniejszych ośrodków ówczesnego życia towarzyskiego. Autorka głośnych powieści Pierwsza krew i Walka z miłością oraz bulwersujących reportaży społeczno-obyczajowych (m.in. z procesu Gorgonowej-oskarżonej o zabójstwo pasierbicy), nieustannie walczyła o społeczne i obyczajowe wyzwolenie kobiet, działała z przekonaniem na rzecz świadomego macierzyństwa, antykoncepcji i edukacji seksualnej, prowokowała opinię publiczną poruszając tematy aborcji i homoseksualizmu. Jej artykuły drukowane w 'Wiadomościach Literackich' gdzie pisali m.in. Boy-Żeleński, Krzywicka, Zofia Nałkowska, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Wanda Melcer wywoływały oburzenie, lawinę obelg i protestów. Zarazem cieszyła się sławą jednej z najpiękniejszych kobiet przedwojennej Warszawy. Była żoną adwokata Jerzego Krzywickiego i bardzo bliską, długoletnią przyjaciółką Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Ten świat zburzyła wojna - w Katyniu zginął mąż, we Lwowie Boy-Żeleński, zmarł ukochany syn. Ona sama przeżyła ukrywając się pod innym nazwiskiem. Od początku lat 60-tych Krzywicka przebywała na emigracji. Zmarła 12 lipca 1994 roku w Buress/Yvette pod Paryżem... Agata Tuszyńska najpierw w Wyznaniach gorszycielki spisała wspomnienia Krzywickiej, a po jej śmierci powróciła do tej historii w książce Długie życie gorszycielki łącząc biografię z narracją literatury faktu - rozmowy z samą bohaterką, z jej rodziną, przyjaciółmi i tymi, którzy znali Krzywicką.

Szokująca i wzruszająca na przemian autobiograficzna opowieść Agaty Tuszyńskiej, która po latach dotkliwej samotności i lęku postanawia odnaleźć swoją tożsamość. Punktem wyjścia wspomnień dziennikarki są jej dziewiętnaste urodziny, kiedy to matka autorki postanawia zdradzić jej długo ukrywaną prawdę o swoim pochodzeniu. Agata dowiaduje się, że w połowie jest Żydówką. Świat dzieciństwa, wypełniające go wspomnienia zmieniają odcień i koloryt. Doskonale zapamiętane, ale niezrozumiane przez dziewczynkę, którą kiedyś była antysemickie odzywki słynnego ojca nabierają nowego znaczenia. Koniec końców rozliczenie z przeszłością, próba odnalezienia śladów i wyjaśnienia rodzinnych sekretów przynoszą jednak dorosłej już Agacie oczyszczenie. Bohaterka i autorka w jednej osobie odnajduje swoje korzenie, a wraz z nimi wielką miłość - Żyda polskiego pochodzenia, który obrał los emigranta i osiedlił się za oceanem.

19 listopada 1942 roku. Na rynku w Drohobyczu zostaje zastrzelony Bruno Schulz. Kilka lat później Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod Klepsydrązdobywają status arcydzieł i rozpoczynają wędrówkę do kanonu światowej literatury. Legenda genialnego artysty zaczyna żyć własnym życiem. Pośmiertnym sukcesom Schulza z pewnego oddalenia przygląda się tajemnicza kobieta-- To Juna, znana czytelnikom z dedykacji do Sanatorium pod Klepsydrą.

Piękna, utalentowana, obdarzona charakterystycznym, głębokim kontraltem. Jej piosenki o najróżniejszych barwach miłości kochali wszyscy. Wiera Gran była najpopularniejszą żydowską pieśniarką w końcu lat 30. W czasie wojny występowała w lokalach warszawskiego getta. Aż zdarzyło się coś, co przekreśliło jej karierę na zawsze – oskarżenie o współpracę z niemieckim okupantem. Do końca życia próbowała oczyścić swoje imię, walcząc z piętnem kolaborantki. “Oskarżona: Wiera Gran” to nie tylko biografia. To próba rozliczenia się z przeszłością. Oskarżona: Wiera Gran odnosi międzynarodowy sukces, została przetłumaczona na jedenaście języków, w tym angielski, francuski, niemiecki i hebrajski. Czyta Anna Polony