Grzegorz Ryś Pořadí knih

Pogłębione i wyczulone na niuanse odczytanie biblijnej opowieści o Rut Moabitce jako objawienia niezwykłej prawdy o Bogu. Bogu, który jest gotowy zawiesić prawa religijne, które sam ustanowił. Bogu, który jest obrońcą grzeszników. Bogu, który jest naszym krewnym. „Bóg jest naszym obrońcą, ponieważ poczuwa się do pokrewieństwa z nami. Robi to z potrzeby serca: «mówiłeś z serca do serca twojej służebnicy». Nie dlatego nas broni, że ma w tym interes; nie dlatego nas pomści, że na tym zyska; On jest poruszony więzami pokrewieństwa z nami. Musi wziąć nas w obronę, bo jest naszym krewnym. To już nie jest Bóg prawa. To już nie jest tylko Bóg przykazań, Bóg przymierza, ale nasz najbliższy krewny, który o nas zadba, który nas pomści, obroni, wyzwoli”. (fragment książki) Kardynał Grzegorz Ryś – arcybiskup metropolita łódzki, historyk Kościoła, autor wielu książek, m.in. opublikowanych w Wydawnictwie eSPe: Brat Albert. Inspiracje, Ecce Homo i Mandatum. To czyńcie na moją pamiątkę.

Za życia rzadko uważani za świętych. Zazwyczaj nie pasowali do kanonu. Radykalni, nieprzewidywalni, nie wiadomo było, co o nich myśleć. Arcyludzcy w swoich słabościach, pasji i uporze. Piotr, gdyby żył kilka wieków później, byłby ekskomunikowany. Mikołaj rozdawał prezenty prostytutkom. Rita żyła rozdarta między dwiema rodzinami, których członkowie mordowali się nawzajem. Błogosławieni – bo pozwolili Bogu działać. Święci – nie dlatego, że się tacy urodzili. Szczęśliwi – bo spotkali miłość, która zmieniła ich życie. Nie stawiajmy im pomników, ale dostrzeżmy w nich ludzi z krwi i kości, którymi warto się zainspirować.

Dobrze, że ukazuje się obecna publikacja. Jej potrzebę podkreślali już w dniach Kongresu jego uczestnicy – wszyscy mieliśmy świadomość, że i na poziomie refleksji pastoralnej, i w doświadczeniu żyjącego Kościoła – dzieje się coś naprawdę ważnego i Bożego! Mam nadzieję, że ponowna lektura i odświeżenie tamtej refleksji zaowocuje w nas „nowym zapałem”, „nowymi metodami” i „nowymi środkami wyrazu”, a przede wszystkim odnowioną miłością do ludzi, którzy tworzą nasze miasta i którzy – każdy z osobna i razem we wspólnocie – czynią je ukochanym miejscem przebywania Boga. abp Grzegorz Ryś

Odkryj żywy Kościół i zacznij go tworzyć. Czy Kościół jest dla ciebie ważny? Czy czujesz się w nim jak w domu? Kardynał Grzegorz Ryś w trzech obrazach przedstawia wizję Kościoła, jakiego pragnie Bóg. Pisze o zstępującym z nieba mieście ludzi wolnych, rodzinie tworzącej nowe więzy oraz oblubienicy Baranka. W przystępny sposób wprowadza nas w te przestrzenie, zachęcając do odkrywania, jak Bóg pomyślał Kościół, i do realizacji Jego pomysłu. Książka zbiera nauczanie kard. Rysia o Kościele, stając się zaproszeniem do troski o wspólnotę, którą tworzymy. Kościół mówi: „Jesteście potrzebni, nie ja was potrzebuję, tylko Jezus”, a my często odsuwamy się, bo nie podoba nam się Kościół. Powszechnie krytykujemy jego braki i grzechy. Ta książka może być okazją, by przyjrzeć się Kościołowi na nowo. Nie zamykając oczu na niedoskonałości, możemy dostrzec to, co widzi Bóg, co pozwoli nam spojrzeć świeżym okiem na Kościół, zachwycić się tą wizją oraz podjąć się jej realizacji. Kardynał Grzegorz Ryś, arcybiskup metropolita łódzki, jest autorem wielu publikacji i został mianowany kardynałem przez papieża Franciszka w lipcu 2023 roku.

Jakby to odmieniło Twoje życie, gdybyś mógł na chwilę znaleźć się w gronie tych, którzy podążali za Jezusem? Kardynał Grzegorz Ryś ma wyjątkową zdolność budowania mostów między współczesnością a czasami ewangelicznymi. Jego komentarze do Ewangelii tworzą połączenia między wiedzą egzegetów a tym, jak Słowo Boże działa w każdym człowieku, oraz między życiem duchowym a codziennością. Dzięki refleksjom kard. Rysia możemy lepiej zrozumieć Ewangelię św. Łukasza i wydobyć z niej konkretne wskazówki dotyczące naszych dylematów i wątpliwości. Klucz do Ewangelii św. Łukasza rozpoczyna nową serię komentarzy do czterech Ewangelii, dzieląc tekst na fragmenty odpowiadające czytaniom mszalnym, które są opatrzone szczegółowymi komentarzami biblijnymi, teologicznymi oraz historycznymi. W obszernym wstępie poznajemy autora Ewangelii, jego pochodzenie oraz adresatów tekstu. Ewangelia św. Łukasza wyróżnia się obrazem Boga miłosiernego i relacji z człowiekiem, a także licznymi fragmentami o Maryi. Ewangelista przekazuje powtarzający się schemat, w którym każdy wierzący musi przejść drogę, jaką przeszedł Jezus, naśladując Go w swoim życiu.

Najnowsza książka abp. Grzegorza Rysia to próba ukazania relacji chrześcijan i Żydów w starożytności oraz średniowieczu, w okresie kształtowania tożsamości Kościoła i judaizmu rabinicznego. Wspólne relacje były od początku naznaczone napięciem, które z biegiem lat narastało, osiągając apogeum w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa. Wówczas miały miejsce krucjaty, pogromy, wypędzenia i inkwizycja, co stworzyło ranę trudną do wyleczenia. Autor, historyk mediewista, odważnie i na podstawie źródeł analizuje, jak Kościół odnosił się do Żydów przez piętnaście wieków. Książka przedstawia bolesne pęknięcie we wspólnym dziedzictwie chrześcijan i judaizmu oraz stawia pytanie o przyszłość tego pęknięcia. Bez zrozumienia przeszłości trudno budować teraźniejszość i przyszłość. Publikacja zawiera zwięzłe omówienia mało znanych dokumentów Kościoła, w tym stanowisk papieży wobec mordu rytualnego, które mogą być uznane za przebłyski światła w historii chrześcijańskiego antyjudaizmu. To pionierska praca, która skłania do refleksji nad trudnymi relacjami obu religii.

Porywające rozważania nad znaczeniem wezwania „To czyńcie na moją pamiątkę” rozpoczynają się od obrzędu obmywania nóg, znanego jako mandatum. Autor podkreśla, że nie jest to jedynie nakaz dla kapłanów, ale wezwanie do każdego chrześcijanina, by stał się nowym człowiekiem. Kluczowym gestem Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy jest ten zaskakujący akt, który stawia pytanie o prawdziwe znaczenie słów „TO czyńcie na moją pamiątkę”. Czy chodzi tylko o odprawianie Mszy świętej, czy Eucharystia ma w nas wywołać przemianę? Dlaczego Jan nie opisuje ustanowienia Eucharystii? Jak przeżyli ten obrzęd Jezus i Jego uczniowie? Wydaje się, że chodzi o coś więcej niż tylko obrzęd; chodzi o nowego człowieka. Eucharystia ma moc kształtowania postawy służby wobec bliźniego. Bez tej przemiany nie ma Eucharystii ani pamiątki Pańskiej. Bp Grzegorz Ryś, uznany rekolekcjonista i wykładowca historii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, jest autorem wielu książek, w tym wydanych przez Wydawnictwo eSPe.

Nowe wydanie wyjątkowych rekolekcji „Chrystus nas pociąga nie dlatego, że został ukrzyżowany, tylko dlatego, że wchodząc w krzyż, przeszedł przez niego z miłością. Tylko to jest ważne”. Modlitwa, post, jałmużna – trzy filary chrześcijaństwa – to nie tylko pobożne praktyki, to szansa na spotkanie z żywym Bogiem. Abp Grzegorz Ryś odsłania ich rewolucyjną, uzdrawiającą siłę.

Knihu Skandál milosrdenství připravil arcibiskup Grzegorz Ryś k novému vydání již ve Svatém roce milosrdenství, který vyhlásil papež František (2015); k českým čtenářům se dostává až nyní. Autor je vynikající znalec Božího slova i lidských srdcí, jeho texty i kázání působí jako živá voda. Není divu, že v Polsku oslovují tisíce lidí. Milosrdenství je velkým Božím tajemstvím a v očích lidí obrovským skandálem… Neklade si podmínky, nezná žádné hranice. Dává se zdarma. (z úvodu autora)

Wypełnić Ewangelię dokładnie co do litery – to jest pomysł na życie. Nie szukać niczego innego, tylko czerpać z tego, co jest napisane. Arcybiskup Grzegorz Ryś zabiera nas w podróż śladami jednego z najważniejszych ludzi w historii Kościoła – św. Franciszka. Przybliża życiorys świętego i odkrywa przed nami jego duchowość. Prowokuje nas także do wyłamania się z „porządku”, jaki proponuje współczesny świat i zaufania Bogu oraz Kościołowi. Te teksty pokazują, o co tak naprawdę chodzi w chrześcijaństwie. Nic nie dzieje się w życiu ot tak. Słowo musi w człowieku popracować. Człowiek musi mieć do siebie odrobinę cierpliwości, bo inaczej będzie się sobą gorszył, że przeżył coś, co powinno go zmienić, a nic się nie zmienia. Daj sobie czas – słowo musi w tobie dojrzeć. Po jakimś czasie – konsekwentnie – to, co było na zewnątrz, zaczynasz brać jako swoje ubranie, jako coś, co o tobie mówi.