Jędzrzej Świderski, poeta-oficer, reprezentuje doświadczenia pokolenia, które przeżyło utratę niepodległości i zaraz potem podejmowało próby jej zbrojnego odzyskania. Jest w swej twórczości, obejmującej różne formy gatunkowe, świadkiem bieżących zdarzeń, na ktore reaguje jako znający realia wojny żołnież i patriota. Występuje też jako człowiek dojrzały, powracający z pola bitwy 'do chaty i uprawy roli'. Snuje refleksje nad ludzkim losem i historią, przypomina o ciężkiej doli chłopów, podkreśla uroki i moralną wartość życia na wsi. Wykazuje się zarazem wrażliwością na kobiece wdzięki oraz zdolnością poetyckiego ujmowania różnych tematów z żartobliwym dystansem. Świadomy konwencjonalności swej muzy powraca wciąż Świderski do tych samych myśli i motywów, prezentując system wartości, który opiera się na wierze w Boski porządek świata oraz przekonaniu, że 'wszystko przemija, jedna cnota zostaje'.
