Terapia krótkoterminowa, której bujny rozkwit nastąpił w latach siedemdziesiątych, okazała się metodą atrakcyjną i skuteczną, ale też dyskusyjną, szczególnie po okresie pierwszych eksperymentów. Brian Cade i William Hudson O'Hanlon zafascynowali się nią niezależnie od siebie, lecz ich przemyślenia na temat postaw i technik związanych z terapią krótkoterminową były podobne, postanowili więc zawrzeć je we wspólnej książce. Początkowa fascynacja zmieniła się, jak sami przyznają, w podejście bardziej umiarkowane i obiektywne: autorzy wskazują na niebezpieczeństwa tej metody, ale też na jej liczne zalety. „Mamy nadzieję', piszą, „że nasza książka odzwierciedli bieżące trendy psychoterapii, zmierzające w kierunku podejścia wyraźnie bardziej uspołecznionego, opartego na współpracy i w pełni szanującego człowieka'.
