''Creative Involution: Bergson, Beckett Deleuze' focuses on a philosophical trajectory that not only had a profound impact on critical thought of the 20th and now 21st centuries, but on cosmopolitan, contemporary culture more broadly and on artistic experiment and expression in particular.
Beckett. Przewodnik Stanleya Gontarskiego to zwięzłe, ale bardzo wnikliwe i cenne wprowadzenie do dramatycznej i teatralnej twórczości jednego z największych pisarzy anglo-irlandzkich. Polski czytelnik sięgając po tę pozycję, może spodziewać się nie tylko szczegółowego omówienia wszystkich dramatów, które prezentowane są w sposób interesujący i zazwyczaj niezwykle oryginalny. Lektura książki amerykańskiego badacza daje również wgląd w materiały archiwalne, notatniki reżyserskie i korespondencję Samuela Becketta z wieloma twórcami teatralnymi. Źródła te nie są dostępne w przekładach na język polski, co utrudnia ich wykorzystanie przez polskich badaczy. Omówione i przedstawione w krytycznym ujęciu Gontarskiego materiały te mogą otworzyć wiele ścieżek interpretacyjnych nieobecnych w polskiej recepcji twórczości Becketta. Gontarski dzieli swoje prezentacje na część poświęconą większym i najbardziej znanym dramatom Becketta (Czekając na Godota, Końcówka, Ostatnia taśma i Szczęśliwe dni) oraz na część omawiającą mniejsze dzieła dramatyczne. Książkę uzupełniają również krótkie, ale niezwykle cenne rozdziały dotyczące reżyserskich dokonań Becketta oraz związków jego twórczości z filmem.
Tennessee Williams, T-shirt Modernism and the Refashionings of Theater reappraises the received wisdom that Williams's work fell into decline in the late 1960 as the Naturalism he was associated with, not always through his own choice, was replaced by European theatrical experimentalism and as culture saw a lifting of sexual restrictions. It suggests, instead, that Williams was always experimental, always more Chekhov than Ibsen, a lyrical playwright inflected with the poetry of Harte Crane, and that his late plays are as central to Williams's reshaping of American theater as those works of the immediate post-World War II era that brought him fame and fortune. Its general aim, then, is to engage the perception that "Tennessee Williams is the greatest unknown playwright America has produced" (David Savran, City University of New York). In many respects the work of Tennessee Williams, after a protracted period of neglect, is primed for reappraisal , reinterpretations and, subsequently, re-stagings. This work is part of that process, academically at very least, but performatively as well as academic reinterest often regenerates theatrical reinterest.