Vun der Long op d’Zong

Vun der Long op d’Zong vun Mil Goerens Wéi den Titel vum Buch et scho seet, ass et eng Beschreiwung vum fréieren an heitege Lëtzebuergeschen, vläicht nit wéi et an de besseren oder méi noble Kreeser geschwat gouf, mee di riichteraus Sprooch vun der Strooss; duerfir hunn hei och déi mi graff Ausdréck hir Plaz fonnt. Dëst Buch versteet sech nit als Dixionär, méi éischter als en Zousaz zum lëtzebuergeschen Dixionär an engem duebele Sënn: Et ass praktesch nëmmen mat Synonymen geschafft ginn a mat Iwwersetzungen nëmmen als Ausnam wou et nit anescht gongDéi Wierder an dësem Buch fënnt een nit an deem offiziellen Dixionär, a wann dach, dann an enger anerer Bedeitung Dann huet dëst Buch och nach en aneren Zweck, an zwar deen, di schéin al Ausdréck virum Ausstierwen ze retten, wat een Dauereschued wier. De Mil Goerens mécht eiser Sprooch mat dësem Buch e schéine Cadeau. Mir hunn esouvill Wierder, Ausdréck an Ausdrocksweisen, Spréchelcher a Riedensarten, déi een zwar ‘kennt’, un déi ower net geduecht gëtt. Et heescht zevill dacks, déi wieren ‘al/verstëbst/museal’… wat net stëmmt. Schlot dëst Buch emol op, liest heiansdo an aller Rou e puer Säiten: e Genoss! Iwregens: Wat een net weess, kann een nach ëmmer léieren; dat gëllt fir jidfer Sprooch… net all Fransous ‘kann’ dee ganze Larousse; net jidfer Däitschen de kompletten Duden oder en Englänner den Harrap’s vu vir bis hannen. Och déi mussen hirer Ausdréck rafen, déi si nach ni gesinn oder héieren hunn. Si hunn ower eng immens Chance: Dat Schrëftlecht ! Mir (nach) net… nëmme mat deem, wat eis Schreiwerten äis geschenkt hunn… mat dësem Buch steet de Mil Goerens an hirer Rei. . Dat Buch hei ass souzesoen en ‘Tirang’ voll lëtzebuergescher Sprooch-Geleeënheeten, Bijouë fir eis Mammesprooch. Merci, Här Goerens! Lex Roth