Op de schouders van de meester

De mens kan weken zonder voedsel, dagen zonder water, minuten zonder lucht maar geen milliseconde zonder waar te nemen. De mens kan, met enige oefening, zonder gedachten zijn maar niet zonder waar te nemen. Waarnemen of bewustzijn kent net als materie vier aggregaatstoestanden. Bij materie spreekt men van plasma (vuur), gas (lucht), vloeibaar (water) en vast (aarde). Bij bewust zijn betreft het waarnemen, waarnemer, waarneming en waargenomene. Waarnemen vindt echter altijd plaats middels reflexie. Dit gereflecteerde beeld in de spiegel krijgt door identificatie werkelijkheidswaarde. Door identificatie gaat het spiegelbeeld vorm aannemen, de mens creëert zo zijn of haar echo. Deze echo of ego bevindt zich in of achter het spiegelbeeld in een virtueel universum. Ego gaat, volledig afhankelijk van de aandacht van zijn of haar schepper, een eigen leven leiden. Individueel wordt het ego telkens gevoed wanneer de mens ‘ik’ zegt of denkt. Collectief wordt dit virtuele universum gevoed door wereldse en geestelijke machtsstructuren. Dankzij voortdurende aandacht van individu en collectief behoudt dit virtueel universum vorm. Deze door onszelf gecreëerde schaduwwereld houdt onze ziel gevangen en verplicht ons tot reïncarneren teneinde deze virtuele gevangenschap door zelfrealisatie ongedaan te maken. Op de schouders van de meester verklaart dit hele proces en hoe de mens ontsnappen kan aan de eindeloze herhaling van Samsara. Zelfrealisatie is het moment waarop de mens ontdekt geen object te zijn! Verlichting ontstaat zodra de mens stopt zich met objecten te identificeren! Verlossing is het gevolg van het permanente besef geen object te zijn! Het ware zelf is de onvoorwaardelijke capaciteit tot waarnemen van het waarnemen, de waarnemer, de waarneming en het waargenomene! Wanneer jij diep doordrongen bent van de vanzelfsprekendheid en consequenties van deze uitspraken dan staat niets jouw zelfrealisatie in de weg!