Personalnik subiektywny

Více o knize

Nie żyję jeszcze zbyt długo, bo zaledwie 57 lat. Urodziłem się i wychowałem w Krakowie, a od ćwierć wieku mieszkam i pracuję w Radwanowicach. Jednak posługa duszpasterska i działalność społeczna zaprowadziły mnie do wielu innych miejscowości, także poza granicami kraju. Dzięki temu na mojej drodze dane mi było spotkać osoby z bardzo r�żnych środowisk. Są wśr�d nich krewni i przyjaciele z lat młodości, w tym też z oazy i wojska; opozycjoniści antykomunistyczni, działacze NSZZ ,,Solidarność', politycy, samorządowcy, artyści, pisarze i ludzie medi�w; biskupi, księża, siostry zakonne i świeccy działacze katoliccy; a w szczeg�lny spos�b Ormianie, Kresowianie, osoby niepełnosprawne intelektualnie orazich rodzice i opiekunowie; dobroczyńcy, pracownicy i wolontariusze Fundacjiim. Brata Alberta i innych organizacji charytatywnych. Razem tworzą moją przeszłość - wielobarwną mozaikę charakter�w, emocji i moich wspomnień.Ta książka jest czymś na kształt pamiętnika osobowego, a ponieważ jest to moje bardzo subiektywne spojrzenie, nosi tytuł: Personalnik subiektywny. Ze względ�w osobistych nie opisałem moich rodzic�wi si�str, choć w tekście często się przewijają w ,,cudzych kontekstach'. Jako pracodawca starałem się nie charakteryzować moich obecnych podwładnych z Fundacji im. Brata Alberta i Oświatowego Towarzystwa Integracyjnego, choć dyrektorzy i kierownicy pojawiają się na zdjęciach. Pominąłem wiele nieżyjących już dziś os�b, kt�re związane były z Fundacją, gdyż im poświęciłem książkę Ludzie dobrzy jak chleb. Świadomie nie wspominam os�b, o kt�rych musiałbym napisać wyłącznie źle; wyjątek stanowią tylko politycy i celebryci.Za wszystkie słowa i oceny biorą na siebie pełną odpowiedzialność. Przepraszam za ewentualne nieścisłości w opisie zdarzeń, bo pamięć ludzka bywa czasami zawodna.Dziękuję wszystkim, kt�rzy dokonali korekt poszczeg�lnych tekst�w oraz udostępnili swoje zdjęcia. Szczeg�lnie dziękuję pewnemu księdzu, koledze z wojska, pragnącemu zachować anonimowość, na kt�rego plebanii - spędzając kolejne urlopy - mogłem w ciszy i skupieniu pracować nad Personalnikiem.