Životní příběh a vzpomínky Edith Hahnové, vídeňské Židovky, do jejíhož života krutě zasáhla 2. světová válka.
Vyprávění začíná v krásných parcích a na náměstích prosluněné a zdánlivě bezstarostné Vídně 20. let minulého století, kde Edith Hahnová vyrůstala v rodině majitele restaurace. Studovala práva, mohla být úspěšnou advokátkou či soudkyní, ale díky vnitropolitické situaci a antisemitským náladám v Rakousku nebyla v dubnu r. 1938 připuštěna k poslední zkoušce. Nepotkal jí sice osud mnoha jejích soukmenovců, kteří zemřeli ve věznicích či koncentračních táborech, ale během války přišla o maminku, o všechno. Pod cizím jménem přežila válku v Berlíně, vdala se. Po osvobození pracovala jako soudkyně v Brandenburgu. Brzy ale zjistila, že nechce žít v režimu založeném na udávání a tyranii a utekla i s dcerkou do Anglie. Po smrti druhého manžela v r. 1987 se odstěhovala do Izraele
The narrative follows Edith Hahn, a spirited young woman whose life is upended when the Gestapo confines her to a ghetto and later a labor camp. Upon her return, she assumes a new identity as Grete Denner to evade capture. In Munich, she encounters Werner Vetter, a Nazi Party member who, despite knowing her true identity, marries her and conceals her Jewish background. The story explores themes of identity, love, and survival against the backdrop of World War II.
Edith Hahn była młodą, niezależną studentką prawa, gdy gestapo zamknęło ją
wraz z matką w wiedeńskim getcie i wydało im dokumenty oznaczone literą J.
Niedługo później Edith została wywieziona do obozu pracy. Choć udało się jej
uprosić nazistowskich funkcjonariuszy, by oszczędzili jej matkę, gdy wróciła
do domu, dowiedziała się, że matka została deportowana. Edith zdarła z ubrań
żółte gwiazdy i zeszła do podziemia, choć wiedziała, że skazuje się na los
poszukiwanej. Żywiła się tym, co udało się jej znaleźć, każdej nocy szukała
bezpiecznego noclegu. Jej chłopak, Pepi, za bardzo się bał, by jej pomóc, ale
pewna chrześcijańska przyjaciółka znalazła w sobie dość odwagi: podarowała
Edith własne dokumenty, dzięki którym ta przedostała się do Monachium. Tam
poznała członka Partii Nazistowskiej Wernera Vettera, który się w niej
zakochał. Choć protestowała, choć w końcu wyznała mu, że jest Żydówką, Werner
ożenił się z nią i zachował jej tożsamość w tajemnicy. Edith niezwykle
szczegółowo wspomina swoje wypełnione nieprzemijającym, paraliżującym strachem
życie. Opowiada o niemieckich urzędnikach, którzy, niejako od niechcenia,
wypytywali o pochodzenie jej rodziców; o tym, jak rodząc córkę, odmówiła
przyjęcia środków przeciwbólowych, ponieważ bała się, że straci jasność
rozumowania i ujawni swoją przeszłość; o tym, jak jej mąż dostał się do
rosyjskiej niewoli i trafił na Syberię, a ona z córką, po zbombardowaniu ich
domu, musiała ukrywać się w szafie, podczas gdy pijani czerwonoarmiści
gwałcili kobiety na ulicach. Na przekór zagrożeniu, jakie stwarzało to dla jej
życia, Edith Hahn stworzyła niezrównany rejestr historii swojego przetrwania:
ocaliła wszystkie prawdziwe i fałszywe dokumenty, listy od straconej miłości,
Pepiego, a nawet zdjęcia, które udało się jej zrobić w obozach pracy. Setki
dokumentów zaprezentowane na wystawie w waszyngtońskim Muzeum Holokaustu
składają się na iście heroiczną opowieść to skomplikowana i dająca do myślenia
historia. Historia zwycięstwa.
