Przemysław Czapliński Knihy

[...] cały ten tom stanowi bezcenny materiał, niezbędny, by przyjrzeć się samym sobie, swoim odwiecznym grom z cieniami, intelektualnym fiksacjom, które potrafimy włączać w dowolny porządek i ograniczeniom własnych narzędzi poznawczych. W ten sposób książka o pandemii okazuje się metatekstualną bombą - książką o dyskursach i ich ślepych zaułkach. To wróci jako świadectwo jest fascynujące, bolesne i mądre także dlatego, że bezlitośnie obnaża naszą całkowitą bezradność wobec plag(i). Joanna Krakowska, historyczka teatru i sztuki To pierwsze tak wszechstronne omówienie zjawiska pandemii. Cały tom przeszywa pytanie, czy stworzona przez pandemię szansa na zmianę została wykorzystana, czy zmarnowana. Napięcie między optymizmem a pesymizmem organizuje wszystkie teksty. Kacper Pobłocki

Przemysław Czapliński postawił sobie ciekawe i ? jak się okazało ? bardzo aktualne zadanie: opowiedzieć o fenomenie postrzegania przez Polak�w miejsca, w kt�rym żyją, naszej wyobrażonej geografii, czyli tego, gdzie mentalnie według Polak�w leży Polska. Czy przesuwa się na zach�d? Jak zmienia się nasze postrzeganie samych siebie w kontekście sąsiad�w?Materiałem do badań jest dla Przemysława Czaplińskiego literatura polska ostatniego trzydziestolecia: Dukaj, Tokarczuk, Hugo-Bader, Kapuściński, Masłowska, Pilch, Szczygieł, Wilk czy Zagajewski.Czapliński dowodzi, że nasza wyobrażona geografia ma charakter wyspowy i nie ma w niej jednolitej wizji całości, a niekt�re zaskakujące tezy autora prowokują do polemiki.