Piotr Majewski Knihy

Focusing on the concept of "cursed soldiers," this book explores right-wing memory politics in Poland and its impact on national identity. It examines how this symbol has been utilized to promote a narrow and exclusionary vision of Polish identity, emphasizing Catholicism, national culture, and traditional family values. The analysis highlights the intersection of memory, politics, and identity in contemporary Poland.

Rap w służbie narodu to opowieść o popnacjonalizmie w rytmach hip-hopu. Piotr Majewski ujmuje węzłowe problemy współczesności – powstające na styku kultury popularnej, władzy, przestrzeni symboli i bitew o tożsamość – w sposób intelektualnie frapujący, a zarazem atrakcyjny czytelniczo. prof. Mariusz Czubaj (…) Przyglądając się „tożsamościowemu” rapowi Piotr Majewski zdołał napisać książkę o najważniejszych wyborach i konfliktach polskiego społeczeństwa w ogóle. W dobie polaryzacji stanowisk i radykalizacji konfliktu, a także swoistej głuchoty na każdą wyważoną opinię, książka Majewskiego stanowi głos mocno odmienny. Autor nie przyjmuje oczywiście żadnego pozytywistycznego ideału „neutralności”, który kłóciłby się zresztą z jego Gramsciańskimi założeniami. Dobrze widoczne jest jego nastawienie emancypacyjne. Postępuje jednak wedle zasady „zrozum, zanim osądzisz”, starając się ukazać całą komplikację polskiej sytuacji. Nie tylko więc ze względów naukowych, lecz także z racji społecznych jest to książka bardzo cenna dla każdego, kto chciałby zrozumieć, co się dzisiaj właściwie dzieje z polskim społeczeństwem. z recenzji prof. Krzysztofa Moraczewskiego Piotr Majewski – doktor, kulturoznawca i socjolog, adiunkt w Katedrze Kulturoznawstwa SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego. Naukowo zajmuje się antropologią oporu, antropologią sportu, socjologią muzyki popularnej oraz problematyką etniczności i nacjonalizmu. Autor książki Re-konstrukcje narodu. Odwieczna Macedonia powstaje w XXI wieku (2013), współautor monografii Być narodem? Ślązacy o Śląsku (2012), Historia mówiona polskiego kulturoznawstwa (2017), Naród w szkole. Historia i nacjonalizm w polskiej edukacji szkolnej (2019) oraz ponad trzydziestu artykułów opublikowanych w polskich i międzynarodowych czasopismach naukowych.

Na przykładzie Zamku Królewskiego w Warszawie, Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku czy Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów Piotr Majewski ukazuje funkcjonowanie instytucji kultury w Polsce ? przede wszystkim muzeów, zarówno w ujęciu historycznym, jak i współczesnym. Jak napisała recenzentka pracy, Dorota Januszewska-Folga, padają tu pytania: o status muzeum, status pojęcia zabytku, o identyfikację oryginalności w przestrzeni, której historyczna ciągłość została wielokrotnie zerwana lub naruszona przez wydarzenia: wojnę, doktryny polityczne, zanik społecznej wrażliwości, przewłaszczenia majątkowe. To bardzo ciekawe ujęcie: relacja między władzą a architekturą, doktryną i odbiorem sztuki, sensem istnienia instytucji muzealnej a sposobem realizacji programu i charakterem kolekcji.

Książka wpisuje się w nurt badań nad szeroko pojętymi polsko-francuskimi zależnościami kulturowymi i relacjami artystycznymi. W planie szczegółowym podej-uje analizę bezprecedensowego po II wojnie światowej przepływu będącego następstwem politycznej odwilży dzieł sztuki, wystaw i samych artystów polskich nad Sekwanę, który w stolicy sztuki postrzegany był jako la vague polonaise polska fala. Zasługą Autora jest charakterystyka złożoności logiki sytuacji mit Paryża jako centrum sztuki oraz nowoczesności był nadal ważny i odznaczał się niesłabnącą żywotnością, lecz istotnej zmianie uległa przecież kondycja polskich artystów, odciętych właściwie od świata Zachodu po '48 roku żelazną kurtyną. [] Czytelnik otrzymuje książkę ważną, chwilami fascynującą, podejmującą tu i ówdzie polemikę z nazbyt utrwalonymi stereotypami. Rzeczowość historycznej narracji i umiejętność stopienia jej z oceną polskich przedsięwzięć w środowisku tak wymagającym i kosmopolitycznym, jakim nadal był Paryż w omawianym okresie, sprawiają, że mamy przed oczyma w rzeczy samej rozległą panoramę jednego z najważniejszych aspektów relacji Polski z Zachodem w II połowie XX stulecia. Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Kasperowicza