Lisa Halliday Knihy

Told in three distinct sections, Halliday explores the imbalances that spark and sustain many of our most dramatic human relations: inequities in age, power, talent, wealth, fame, geography, and justice. The first section, "Folly," tells the story of Alice, a young American editor, and her relationship with the famous and much older writer Ezra Blazer. An account of an unexpected romance that takes place in New York during the early years of the Iraq War, "Folly" also suggests an aspiring novelist's coming-of-age. By contrast, "Madness" is narrated by Amar, an Iraqi-American man who, on his way to visit his brother in Kurdistan, is detained by immigration officers and spends the last weekend of 2008 in a holding room in Heathrow. Years later a BBC journalist conducts an interview with Blazer about life, love, and legacy. These three disparate narratives combine into a story of love, luck, and the inextricability of life and art. --Adapted from publisher description

Oto skromny, krótki przewodnik, mający za zadanie ułatwić czytelnikowi poruszanie się po nowym polskim przekładzie „Ulissesa”, a zatem będący i jakby przypisem do niego. Po trosze naświetla czas i miejsce akcji, przedstawia autentycznych i fikcyjnych bohaterów, czasami wyjaśnia nieco tło historyczne albo polityczne, podsuwa najczęściej spotykane interpretacje poszczególnych wydarzeń czy całych epizodów, a nawet podejmuje analizę ich stylu. Zbiór tego typu komentarzy do jednej książki często określa się w krajach anglojęzycznych terminem „companion”, czyli towarzysz, i „Łódź Ulissesa” zupełnie świadomie takiego właśnie towarzysza trochę przypomina. Od klasycznego „companiona” odróżnia ją jednak to, że zawiera również dość obszerny przegląd najciekawszych potyczek translatorskich, jakie stoczył tłumacz w pracy nad przekładem, stanowi więc jednocześnie wybiórczy zapis przygód autora w drodze do jego tłumaczeniowej Itaki. Niektóre z tych jak gdyby diariuszowych zapisków mają charakter intymny, osobisty, inne – a jest ich zdecydowana większość – odsłaniają przekładową maszynerię, tłumaczą się z tłumaczenia lub pokazują meandryczną trasę, którą podążał autor ku co bardziej problematycznym albo malowniczym rozwiązaniom. Jeden z pierwszych życzliwych czytelników „Łodzi Ulissesa” nazwał ją szalupą ratunkową dla odbiorcy. Jeśli ta książka rzeczywiście spełnia taką rolę, to autor może jedynie wyrazić wdzięczność losowi, że nie okazała się nikomu niepotrzebna. Maciej Świerkocki