Książka to poetycki autoportret autorki, która żyje na wygnaniu, podróżując po europejskich miastach. Bohaterka prowadzi rozmowy z żywymi i umarłymi, krewnymi i obcymi, roślinami i zwierzętami, a przede wszystkim z samą sobą – dziewczynką z poleskiej wsi, znającą truciznę i słodycz wilczych jagód, która dorasta w czasach zmian. Jako studentka odkrywa świat w zniewolonym kraju, a jako dorosła kobieta wybiera poezję jako sposób komunikacji ze światem. Jej głos, brzmiący w różnych językach, jest pełen trwogi, smutku i refleksji, ale zawsze wyraźny i dociekliwy. „To ja” – cicho, ale z pewnością mówi pestka egzotycznego owocu, afirmując życie i jego różnorodność. Książka zyskuje głębię dzięki poetyckim obrazom bezsłowia, udaremnionej regeneracji i katastrofie ekologicznej, zapowiadając Julię Cimafiejewą jako poetkę, której twórczość będziemy chcieli śledzić w przyszłości. Julia Cimafiejewa, białoruska pisarka i tłumaczka, jest autorką czterech tomików poezji oraz książki dokumentalnej „Minsk Diary”. Jej prace zostały przetłumaczone na wiele języków i opublikowane w różnych antologiach oraz czasopismach. Od 2020 roku żyje na emigracji z mężem, pisarzem Alhierdem Bacharewiczem.
