Każdy naród ma prawo do życia samoistnego i dowolnego rozwoju swych sił, pod warunkiem jedynie nie gwałcenia takich samych praw innych narodów. Żądanie jednakowych praw dla wszystkich narodów wprowadza do polityki pewną wyższą, moralną ideę, której ulegać musi samolubstwo narodowe pisał Włodzimierz Sołowjow.
Książka na dzisiejsze czasy, gdy ludzie, którzy myślą i twierdzą, że nauka Chrystusa jest już przestarzała i nieaktualna, nadal uparcie nazywają siebie prawdziwymi chrześcijanami zaś głoszenie swojego pustosłowia ukrywają pod przekręconymi słowami Ewangelii W. Sołowjow w swoim ostatnim, wręcz proroczym, dziele próbuje zdemaskować to ewidentne oszustwo i ostrzec ludzkość przed następstwami zredukowania religii do etyki i pozbawienia jej wymiaru duchowego. Autor demaskuje metafizyczną próżnię takiego chrześcijaństwa, które pozostawia po sobie jedynie przesłanie społeczne i etyczne. Sołowjow przewidywał doczesne zwycięstwo tego fałszywego chrześcijaństwa i nadejście wielkiego Dobroczyńcy, który jest Antychrystem. Sołowjow pragnął w porę ukazać tę oszukańczą maskę, pod którą kryje się złowroga przepaść.