Po śmierci księcia Bolesława Krzywoustego w Polsce nastały czasy chaosu, które średniowieczni kronikarze określali jako erę, w której Chrystus i jego święci spali. Bezkrólewie budziło trwogę, zwiastując erę bezprawia. Dzieje Polski w okresie rozbicia dzielnicowego to historia skłóconej rodziny Piastów, których potomkowie, pamiętający zjednoczone królestwo, rzucili się sobie do gardeł. Książęta walczyli o ziemie ojców, synowie przeciwko rodzicom, bracia przeciw braciom, a wygnani seniorzy stawali się tułaczami w Europie. Konflikt rozpoczęła braterska waśń zakończona zbrodnią, prowadząc do rozbicia rodu na wrogie klany, z których każdy prowadził własną grę. Piastowie wielkopolscy, śląscy i kujawscy, przez niemal dwa stulecia wszczynali wojny, zdradzali przyjaciół i zawierali sojusze z wrogami. Książka odkrywa kulisy XIII-wiecznej polityki, ukazując narzędzia władzy, od brutalnej siły po relikwie, klątwy i zafałszowane kroniki. W centrum wydarzeń znajdują się mniej znani uczestnicy walki o tron: Kościół, biskupi, komesowie, papiescy legaci oraz rosnące w siłę miasta. Całość tła podsycają czescy Przemyślidzi, niemieccy cesarze, ruscy kniaziowie i mongolscy koczownicy.
