Knihobot

Sroka Jacek

    Pozorność i abstrahowanie. W poszukiwaniu źródeł..
    Planowanie i ewaluacja polityk publicznych
    • Planowanie i ewaluacja polityk publicznych to jedne z kluczowych składników programowania polityki publicznej opartej na dowodach. W modelu tym, mającym bezpośrednie zastosowanie w praktyce, poszukuje się rozwiązań pomagających radzić sobie z zalewem informacji w praktycznych warunkach wdrażania konkretnych programów sektorowych, czy sekcjonalnych polityk publicznych. Podręcznik wyróżnia metoda, w której oprócz modeli i narzędzi typowych dla nauki o polityce publicznej wykorzystuje się elementy nauk prawnych, socjologii polityki, organizacji i zarządzania. Treść jest podana w sposób pogłębiony, uporządkowany i przystępny. Oprócz waloru wykładowego, sformułowanie modelowych uściśleń mających wartość analityczną, a zarazem podręcznikową przyczyni się do metodycznego uporządkowania ważnego działu nauki o polityce publicznej, jakim jest programowanie, planowanie, zarządzanie i ewaluacja w politykach publicznych. Podręcznik stanowi ofertę dla studentów administracji, politologii, stosunków międzynarodowych, prawa, ekonomii oraz kierunków pokrewnych na studiach tak licencjackich, jak i magisterskich. Może być także przydatny dla słuchaczy studiów podyplomowych, doktorantów, ale również praktyków administracji rządowej i samorządowej, liderów społecznych, przedstawicieli organizacji pozarządowych oraz osób zainteresowanych sprawami publicznymi.

      Planowanie i ewaluacja polityk publicznych
    • Opracowanie stanowi rezultat projektu badawczego analizującego budżetowanie obywatelskie w Polsce. Książka rozwija wcześniejsze analizy i kontynuuje wysiłki na rzecz lepszego modelowania partycypacji, deliberacji oraz współdecydowania. Dwa pierwsze rozdziały autorstwa Jacka Sroki wykorzystują narzędzia socjologiczne i politologiczne do badania decyzji w kontekście partycypacji. Apendyks Beaty Pawlicy również ma socjologiczny i teoretyczny charakter, z uwzględnieniem schematów good governance. W trzecim rozdziale dominuje inspiracja kulturowa, w której Wojciech Ufel odnosi się do teorii postkolonialnych z perspektywy antropologii kulturowej. Autorzy unikają uproszczeń w analizach modelowych, ukazując społeczne przesłanki obu stron opozycji (deliberacja plebiscyt). Nie oferują czytelnikowi prostego podziału na rację i przeciwną stronę. Monografia otwiera nowe perspektywy badawcze dzięki narzędziom i schematom teoretycznym Sroki, syntezom Ufela oraz analizom wywiadów Pawlicy. Z recenzji prof. dr. hab. Juliusza Gardawskiego.

      Pozorność i abstrahowanie. W poszukiwaniu źródeł..