Lech Kowalski Pořadí knih

Układ o Przyjaźni, Współpracy i Pomocy Wzajemnej, utworzony 14 maja 1955 roku, był narzuconym przez ZSRR dyktatem dla państw Europy Środkowo-Wschodniej. Wbrew deklaracjom o „przyjaźni i współpracy”, rzeczywistość układu była podporządkowana imperialnym interesom ZSRR. Szefem Paktu zawsze był sowiecki marszałek, a struktury organizacyjne stanowiły przedłużenie ministerstwa obrony ZSRR. Sowieci kontrolowali polityczno-militarny rozwój, manipulując członkami koalicji, co prowadziło do zbrojnych najazdów na sojuszników. W 1956 roku wojska sowieckie stłumiły Powstanie Węgierskie, a w 1968 roku zaatakowały Czechosłowację, która próbowała zyskać większą niezależność. Inwazja, która miała miejsce, była sprzeczna z deklarowanymi zasadami „przyjaźni i współpracy”. Pakt Warszawski, mimo haseł o pokoju, stanowił zagrożenie dla Europy Zachodniej, które zostało powstrzymane dzięki obecności wojsk amerykańskich i determinacji NATO. Obecnie, gdy Kreml dąży do odbudowy swojego wpływu, silna obecność NATO w Europie jest kluczowa dla zapobieżenia zbrojnym ambicjom Rosji. O tych zagrożeniach i prawdziwej naturze sojuszników ZSRR piszę w tej pracy, będącej częścią serii badającej historię LWP jako sojusznika armii sowieckiej.

Biuro Ochrony Rządu za PRL-u było okryte mgłą tajemnicy, a dziennikarski światek doskonale zdawał sobie sprawę, że nie powinien zajmować się borowcami. Czego tak się obawiano? Przede wszystkim ogromnej wiedzy, jaką posiadali funkcjonariusze BOR na temat ochranianych przez nich notabli komunistycznych oraz ich rodzin. Żadna ze służb specjalnych w tamtych siermiężnych czasach naszej ojczyzny nie była tak blisko tych, którzy władali Polską z nadania Braci Moskali 1.Korzenie komunistycznych służb chroniących najwyższych urzędników Polski Lubelskiej. 2.Czy czerwoni bodyguardzi nie ochronili Bieruta przed zamachem? Czy to prawda, że Sowieci podstawili na miejsce ofiary wyszkolonego sobowtóra? Czy groźba opublikowania takich sensacji stała za zabójstwem Piotra Jaroszewicza i zamachem na gen. Świerczewskiego? 3.Rewelacje Józefa Światły a bezpieczniacka rzeczywistość. 4.Czajki, Ziły i czarne Wołgi. Park samochodowy komunistycznych notabli. 5.De Gaulle, Indira Gandhi, Willy Brandt. Jak BOR ochraniał wielkich tego świata. 6.Modernizacja i prace operacyjne BOR na przełomie lat 70. Koce pancerne, rozpylacze gazów, polimerów: gierkowskie bizancjum w wersji sowieckiej. 7.Hel, Łańsk, Jurata - specjalne ośrodki wypoczynkowe. Aby władza rosła w siłę, a obstawa żyła dostatniej. 8.Tajemnicze zamachy na komunistycznych notabli. 9.Kulisy zjazdów partyjnych, narad i bratnich konsultacji, wojaże zagraniczne sekretarzy partyjnych i ich świty. 10.Papieskie trzęsienie ziemi. Wizyty Jana Pawła II w ojczyźnie. 11. BOR w stanie wojennym i u boku junty mundurowej na straży socjalizmu. Kilku czerwonych ochroniarzy opublikowało wspomnienia, w których umiejętnie zaciemniali relacje pomiędzy nimi a decydentami. Dopiero niniejsza książka, jedyna taka na rynku księgarskim, ukazuje prywatny świat notabli komunistycznych oraz wiernych im janczarów, którzy mieli obowiązek ochraniać ich własnym ciałem. Życzę miłej lektury! Lech Kowalski

O bezpiece cywilnej, znanej jako UB (Urząd Bezpieczeństwa) i SB (Służba Bezpieczeństwa) słyszał każdy Polak. Zwiad WOP był kolejną bezpieką, tym razem w strukturach Ludowego Wojska Polskiego (LWP), tuż obok zbrodniczej Informacji Wojskowej (IW) i jej następczyni Wojskowej Służby Wewnętrznej (WSW). Pogranicze w ogniu Powojenne granice Polski Formowanie Wojsk Ochrony Pogranicza Urwalacze władzy ludowej Zwiad WOP Elita Bezpieczniacka Edukacja Pograniczników Uszczelnianie granic Inwazja na Czechosłowację Stan wojenny Bezpieczniackie służby cywilne zostały po roku 1989 poddane weryfikacji, natomiast wojskowe zwartym szykiem, spokojnie i bez strat, przemaszerowały ku nowej jak sądziliśmy, niepodległej już rzeczywistości. Niniejsza monografia obejmująca lata 1945-1989, wiedzie od kołyski bezpieczniackiej po resortową emeryturę, wszechstronnie dokumentując działalność WOP Polski Ludowej. Ukazuje zasady funkcjonowania formacji, przedstawia kadrę dowódczą i motywy jej postępowania, ułatwiając zrozumienie pozornie niezwiązanych ze sobą mechanizmów transformacji po roku 1989.