Sierpniowe niebo ciemniało, a miasteczko tonęło w półmroku, typowym dla nieoświetlonych pokoi. Ludzie, niczym mrówki, schodzili z pól, często z przydomową zwierzyną. W Przykładowie migotały okna bogatszych domów, ale szlachcica mało interesował zmierzch czy powrót zmęczonych chłopów. Jego przenikliwy wzrok, coraz bardziej łzawy z wiekiem, spoczywał na karuzeli, którą sam zainicjował. Józef Przykładowicz, pomysłodawca i fundator, pragnął, by karuzela stała się jego opus vitae, gdyż nie miał innych osiągnięć. Tylko dwaj synowie byli wtajemniczeni w ten projekt, obiecując zachować tajemnicę, która miała być przekazywana kolejnym pokoleniom. Karuzelę zbudowano w jedną noc, najkrótszą w roku, podczas nocy świętojańskiej. Fragment książki Tomasza Parkity, urodzonego w Kielcach w 1990 roku, który w wolnych chwilach wędruje po górskich szlakach, podejmuje się męczących wypraw rowerowych oraz relaksuje na spływach kajakowych. Jego pasją są książki, szczególnie te starsze.
