Małgorzata Kowalewska Knihy

Hildegarda z Bingen (1098-1179) to jedna z największych mistyczek i wizjonerek chrześcijańskich. Od wczesnego dzieciństwa wychowywała się w benedyktyńskiej żeńskiej wspólnocie zakonnej, gdzie zdobyła podstawy ówczesnego wykształcenia obejmujące znajomość łaciny, Biblii i niektórych pism Ojców Kościoła. Jej własna twórczość powstawała w latach 1141-1174, a więc w samych centrum średniowiecza. W swych dziełach Hildegarda porusza problematykę ważną od początków chrześcijaństwa po czasy nam współczesne. Inspirowana Biblią oraz żywymi w jej czasach nurtami filozoficznymi (neoplatonizmem i neopitagreizmem) stworzyła syntezę ówczesnej teologii i filozofii z elementami pochodzącymi z jej własnej wyobraźni inspirowanej wizjami, których doświadczała w ciągu całego życia, a które stanowiły fundament jej duchowości.

Dom – tutaj wszystko się zaczyna. Nasz dom – nieważne, czy jest wielką willą, czy skromną kawalerką – jest początkiem wszystkiego. Zdarza się jednak, że bywamy tak zajęci życiem, że na dom nie starcza nam już czasu. A przecież to właśnie on jest przystanią, z której wypływamy, i portem, do którego wracamy, żeby nabrać energii do dalszych działań. Stworzenie wymarzonego domu to pierwszy krok, by zapanować nad pozostałymi aspektami życia. Poświęcaj mu swoją uwagę, a przekonasz się, że odwdzięczy ci się po stokroć, stając się twoim największym wsparciem. Ta książka pokaże ci, jak pielęgnować dom na każdym poziomie: organizacyjnym, emocjonalnym, duchowym. Dzięki niej zmienisz swoje mieszkanie w miejsce, które cię otula, karmi, inspiruje, w którym zawsze będziesz czuć się bezpiecznie. Wszystko w tej książce mówi: dom to ukochane miejsce na ziemi, ostoja, azyl dla nas i rodziny. Oczywiście, najważniejsi są ludzie. Zróbmy wszystko, żeby było nam w nim dobrze, żebyśmy chcieli do niego wracać. Czasami musimy stworzyć go od podstaw, a czasami tylko coś poprawić. Tu znajdziecie podpowiedzi, jak to zrobić. Czasami to bardzo proste rzeczy. Dorota Wellman

[] książka zatytułowana Parva naturalia Arystotelesa w komentarzu Pawła z Worczyna została opracowana na podstawie zrealizowanej przez jej Autorkę edycji krytycznej komentarza do zbioru rozpraw Arystotelesa Parva naturalia (zachowanego w rękopisie BJ 2073 w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej, z pierwszej poł. XV wieku), autorstwa polskiego uczonego Pawła z Worczyna. Autor ten był jednym z najoryginalniejszych filozofów polskich XV wieku. []. Biorąc pod uwagę okoliczność, że książka M. Kowalewskiej-Harasymiuk podejmuje nieopracowany dotąd obszar z zakresu historii polskiej nauki, należy podkreślić, że wydanie drukiem sporych fragmentów (wraz z aneksem) tychże tekstów stanowi bardzo cenny materiał do dalszych studiów i syntetycznych opracowań historiograficznych. []. Oryginalność pracy M. Kowalewskiej- Harasymiuk leży w tym, że opiera się ona na niewydanym dotąd (a przygotowanym przez nią do publikacji edycji krytycznej) tekście źródłowym z zakresu historii polskiej nauki, która nie jest jeszcze w pełni opracowana. [] Autorka prezentowanej pracy swe badania opiera na pogłębionych studiach i skrupulatnych analizach oryginalnych źródeł naukowych, związanych z funkcjonowaniem uniwersytetu w Krakowie. Badaczka w większości koncentruje się na mało znanych lub niewydanych dotąd tekstach myślicieli średniowiecznych, uznawanych za drugorzędnych, którzy jednak odegrali ważną rolę w lansowaniu nowych idei i kształtowaniu kultury intelektualnej Europy, a ich dorobek ciągle czeka na pełne opracowanie. Walorem prezentowanej publikacji jest zatem poszerzenie bazy źródłowej do badań nad historią kultury intelektualnej doby średniowiecza w obszarach ciągle nieznanych w światowej literaturze przedmiotu, które mogą wpłynąć na zmianę ocen dotyczących nurtów myślowych i filozofii w krakowskim środowisku naukowym. Dostarcza kolejnych materiałów, które mogą i powinny inspirować do refleksji i dyskusji nad spuścizną naukową polskiego średniowiecza i jej udziałem w dziedzictwie kulturo-wym Europy. Ponadto lektura recenzowanej książki M. Kowalewskiej-Harasymiuk budzi uznanie także z tych względów, iż jest napisana w dobrym stylu, cechuje ją przejrzysty i precyzyjny język, dzięki czemu zawiłe kwestie filozoficzne stają się zrozumiałe i przystępne dla czytelnika. Z recenzji dr hab. Wandy Bajor, prof. KUL

Ala Rabiko-Woźniak - poetka-debiutantka, ur. na początku lat dziewięćdziesiątych ub. w. w Żarach; mieszka w Toruniu, całym sercem związana z Ziemią Lubuską i Zieloną Górą, w której dorastała. Z wykształcenia trochę hotelarz, trochę biolog, przede wszystkim jednak dietetyk w służbie zdrowego żywienia psów i kotów. Czyta i pisze od zawsze: od artykułów, przez bajki, po poezję, częściej jednak dla przyjemności niż zysku, uparcie twierdząc, że przyjemność jest bardziej pożądana. Gdy nie pisze dłubie w drewnie, stanowiąc tę urodziwszą połowę duetu Wystrugani. Inspiracji do zabawy słowem, jak i dłutem, szuka w codzienności, idąc zawsze za głosem serca i intuicji, najchętniej w różnych kierunkach naraz. Jej ulubione motto to: Żyj kuliście. Prywatnie, zakochana żona i jeszcze bardziej zakochana mama ta ludzka i ta psia.