Różyło Katarzyna T. Knihy

Książka stanowi eksploracyjne studium emocji miłosnych w praktykach flirtów i podrywów. Zawarte w niej analizy są rezultatem wieloletnich badań terenowych prowadzonych w sanatoriach, w środowisku kuracjuszy oraz podczas imprez klubowych, w gronie młodych ludzi bawiących się w klubach. Efektem przeprowadzonych badań jest rozpoznanie zjawisk afektywnych w bezpośrednich interakcjach damsko-męskich o podłożu romantycznym i erotycznym, przebiegających w kontekstach towarzyskich. Książka łączy etnograficzną rekonstrukcję działań emocjonalnych w praktykach miłosnych z teoretycznymi rozważaniami związanymi z rozwojem studiów nad przebiegiem interakcji, fenomenologią emocji oraz mikrospołecznym wymiarem życia uczuciowego. Prezentowana praca zawiera także obszerne omówienie podjętych praktyk badawczych, które składają się na projekt metodologii wrażliwej na afekt. Flirty i podrywy to sfera rozpięta między przestrzeniami jednostkowymi i podmiotowymi a światem społecznym i symbolicznym; między wymiarami cielesnym i zmysłowym oraz refleksyjnym i ideowym. Emocje miłosne, które rodzą się na imprezach klubowych i podczas turnusów sanatoryjnych, są umocowane zarówno w myśleniu o subiektywnych celach i wartościach, w kulturowo zaaranżowanych sytuacjach zabaw intymno-towarzyskich, jak i w pozaaksjologicznych, niemyślanych praktykach cielesnego odczuwania. Są raz podległe, a innym razem niepodlegające konwencjom społecznym i myślącemu podmiotowi. Czasami natomiast pozostają – jak się zdaje – poza władzą obydwu czynników i kierują się pozaświadomymi, pozadyskursywnymi intencjami ciała.

Książka Teatr bliskiego kontaktu. Studia przypadków grup teatralnych wypełnia lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą aktualiów rodzimego teatru niezależnego (i socjologii teatru w ogóle). Pomimo że Teatr Węgajty, Stowarzyszenie Teatralne Chorea i Teatr Szwalnia wyrastają z poniekąd już „klasycyzującego się” idiomu stworzonego przez Jerzego Grotowskiego i czerpią w sposób przemożny z kontrkulturowego etosu lat 60., stanowią wciąż aktualną i nader żywą antytezę wobec teatru mieszczańskiego i – co Autorki wykazują w sposób dobitny – twórczo wpływają na tkankę lokalnych społeczności, budując (wciąż) nową wrażliwość i wartości. Niewątpliwą zaletą tekstu jest jego komparatystyczny charakter. Autorki precyzyjnie wskazują na konfigurację cech budujących społeczną strukturę, etos i habitus poszczególnych grup, mniej lub bardziej „rezonujących” ze światem społecznym, sformalizowanych, inkluzywnych, opartych na idei „plemienności”. Dr hab. Małgorzata Stępnik, prof. UMCS Każda z trzech grup teatralnych będąca przedmiotem zainteresowania Autorek została odrębnie przedstawiona i opisana przez inny zespół autorski, co spowodowało, że sposób obrazowania nie jest jednolity, opiera się - na odmiennych założeniach teoretycznych i posiada odmienna? strukturę? opisu. […] Autorki wyraźnie dopuszczają polifonie? i nie chcą porównywać tego, co i tak przecież nie jest porównywalne – na takim przekonaniu opiera się? również swoistość wykorzystywanej przez nie metodologii badan´ jakościowych. W efekcie Autorki nie tylko uzyskały polifonie? narracji, lecz także uchwyciły polifonie? badanych zjawisk. Dr hab. Przemysław Kisiel, prof. UEK

W części 1 omówiono techniki badań obrazowych, jak np. RTG, pantomografia, radiografia cyfrowa, tomografia, ultrasonografia. Część 2 dotyczy anatomii rentgenowskiej. Część 3 jest poświęcona zagadnieniom szczegółowym, jak: rozwój zębów, zaburzenia rozwojowe oraz zmiany chorobowe, a mianowicie: zapalenia kości, guzy oraz przerzuty nowotworowe w części szczękowo-twarzowej. Przedstawiony zakres materiału powinien pomóc w odpowiednim stosowaniu procedur diagnostycznych dotyczących części twarzowej czaszki. Poszczególne działy są wzbogacone o materiał ilustracyjny, który ułatwi przyswojenie wiedzy. Odbiorcy: studenci stomatologii, osoby specjalizujące się w stomatologii