Przeprowadzając wahadłowiec przez potężny rozbłysk słoneczny, Jean Grey poświęca swoje życie, by uratować X-Menów. Zdarza się cud i superbohaterka się odradza.Phoenix jak głosi jej imię powraca do życia, stając się jedną z najpotężniejszych istot we wszechświecie. Lecz kiedy wraz z X-Menami... číst celé
Studia łączące perspektywy badawcze literaturoznawstwa z historią idei politycznych, ukazujące różne przejawy polityczności literatury polskiej na przestrzeni ostatnich 250 lat, od czasów konfederacji barskiej do dziś. Zawierają one wszechstronną analizę twórczości i znaczenia autorów ? między innymi Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Henryka Sienkiewicza, Stefana Żeromskiego, Zbigniewa Herberta ? którzy w burzliwych czasach kształtowali polską kulturę i zarazem wpływali na myślenie polityczne Polaków. Ich spuścizna wciąż ma duże znaczenie, choć jej obraz jest często zdominowany przez stereotypy i nadmierne uproszczenia. W książce są też zaprezentowane zjawiska polityczne i literackie ? jak literatura barska czy oświeceniowa bajka polityczna ? słabo teraz znane poza gronem ich badaczy, a będące ważnymi przykładami tego, jak w skomplikowanych polskich realiach literatura i polityka splatały się ze sobą w różnie oceniany, ale frapujący i nierozerwalny związek.
Granice chronologiczne XX wieku pokrywają się w przybliżeniu z granicami interesującego nas w tym tomie zjawiska. Około roku 1900 wstępuje na scenę pierwsze pokolenie znające romantyzm wyłącznie ze źródeł pisanych i przekazów historycznych. Modernizm literacki zostaje wówczas zidentyfikowany z neoromantyzmem, a widoczne odrodzenie w publicystyce i postawach pokolenia przeżywa dziedzictwo polityczne trzech wieszczów. Druga Rzeczpospolita otacza to dziedzictwo oficjalnym kultem, a zarazem nieoficjalnie inicjuje falę antyromantycznych buntów, polemik i przewartościowań. Katastrofa wojenna powoduje odrodzenie tradycji romantycznej w literaturze emigracyjnej i w świadomości politycznej głównych ośrodków emigracji. Wyraźny powrót romantyzmu politycznego choć refleksyjny i krytyczny obserwujemy także w literaturze schyłkowego PRL-u, aż po stan wojenny. Jak z tego wynika, różne wizje romantyzmu wydają się stałym składnikiem polskiego modernizmu w szerokim rozumieniu tego terminu. Natomiast próba zerwania z tą tradycją i jej wymazania z kultury współczesnej pod hasłem końca paradygmatu romantycznego kojarzy się z programem ponowoczesności. Namysł nad zjawiskami opisywanymi przez autorów tej książki wydaje się więc szczególnie istotny zwłaszcza dziś, w epoce wielkiego sporu o kanon literacki i kanon kultury. - Maciej Urbanowski, Andrzej Waśko
Nie wiem, jak to jest czuć, doświadczać bólu. Odebrano mi tę zdolność w młodości i uważam to za dar. Uczucia przeszkadzają, kiedy zdobywa się władzę i buduje imperium. Miałam i jedno, i drugie, lecz jeden moment w ciemnej uliczce zmienił wszystko. To, co gromadziłam przez dekadę, w sekundę zostało mi odebrane. Silna kobieta u władzy i ochroniarz, który uważa, że jego słowo stanowi prawo – wybuchowa mieszanka!