red. Joanna Kucharzewska Pořadí knih

100 zdjęć uznanego fotografika, w tym pokazane po raz pierwszy, bogactwo tematyki i różnorodność artystycznych strategii, do tego dwa eseje ujmujące je w kontekście historii współczesnej fotografii w Polsce. Oddajemy do Państwa rąk katalog towarzyszący wystawie „Witold Węgrzyn. Nieuchwytna materialność”. Mierząc się z tematami uniwersalnymi i podstawowymi, twórca posługuje się stylistyką typową dla malarstwa, grafiki czy rzeźby. W jego ujęciu fotografia staje się interdyscyplinarną przestrzenią poszukiwań i eksperymentów, a każde zdjęcie to środek poetyckiego wyrazu. Witold Węgrzyn (ur. 1945) – artysta fotograf, pedagog ASP w Gdańsku, członek Związku Polskich Artystów Fotografików i Rady Artystycznej tej organizacji. Swoje prace prezentował na dwudziestu ośmiu wystawach indywidualnych i ponad trzystu sześćdziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Uhonorowany tytułem Artiste FIAP nadawanym przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej. Jego prace znajdują się w krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych oraz w zbiorach muzeów w Polsce i Japonii.

Siódmy tom Studiów z Architektury Nowoczesnej opatrzony został tytułem Z problemów architektury 1 połowy XX wieku. Pięć zamieszczonych w niniejszym tomie opracowań to efekt wielopłaszczyznowych badań dotyczących konkretnych obiektów architektonicznych, które powstawały od końca XIX wieku do okresu dwudziestolecia międzywojennego. Tom rozpoczyna artykuł poświęcony trzem kamienicom znajdującym się w dawnym Królewcu (ob. Kaliningrad). Następnie prowadzone są rozważania z dziedziny krytyki artystycznej i ustawodawstwa w oparciu o realizacje i projekty kościołów, powstałych w okresie 11 Rzeczpospolitej, na terenie byłej dzielnicy pruskiej. Dwa kolejne rozdziały dotyczą jednostkowych przykładów lokalnych, tj. pałacu w Przysieku koło Torunia i modernistycznego gmachu Starostwa Krajowego Pomorskiego w Toruniu. Tom kończy tekst o paryskim kościele Notre-Dame-du-Travail, autorstwa Julesa Astruca, który umiejętnie połączył tradycyjną neoromańską formę z nowoczesnym wnętrzem, zdominowanym przez stalową konstrukcję. Projektanci budynków, których historię zaprezentowano w artykułach, mieli całe spektrum możliwości technicznych i rozwiązań formalnych, jakie oferował początek XX wieku. Oscylowali między historyzmem a modernizmem, prezentując równocześnie swoją postawę wobec współczesnej architektury.