W książce omówiono podstawy teoretyczne zadań optymalizacji, rodzaje tych
zadań oraz metody ich rozwiązywania. Szczególny nacisk położono na
formułowanie problemu i jego zapis, które są tak samo ważne jak wybór
odpowiedniego algorytmu rozwiązania. Tematyka książki obejmuje: programowanie
liniowe (programowanie w zbiorach dyskretnych, zadanie transportowe, przepływy
w sieciach), programowanie nieliniowe (programowanie dynamiczne, algorytmy
genetyczne, programowanie wielokryterialne), a także przykłady praktycznego
stosowania metod optymalizacji w projektowaniu i konstrukcji. Książka jest
adresowana głównie do studentów uczelni technicznych na kierunkach
mechanicznych i budowy maszyn oraz do inżynierów-projektantów, korzystających
z metod optymalizacji w pracy zawodowej.
To drugie wydanie tej niezwykłej książki przeznaczonej dla dzieci w wieku
szkolnym, dla ich rodziców, opiekunów i nauczycieli. Książka bawi i uczy, a
czytelnuk oszołomiony jej niezwykła formą i treścią nie zauważa jej
edukacyjnej roli, zyskująć jednocześnie wielu umiejętnośći. Impulsem do
powstania 30 znikających trampolin była książka Raymonda Queneau pt. Ćwiczenia
stylistyczne (w tłum. Jana Gondowicza), skierowana do dorosłych czytelników, w
której opisał on na 99 sposobów błahe zdarzenie, do jakiego doszło pomiędzy
dwoma pasażerami w autobusie linii S w Paryżu. Książka składa się z 30
krótkich tekstów opisujących to samo zdarzenie na 30 różnych sposobów.
Stylistycznie zróżnicowane formy wypowiedzi, wykorzystujące niektóre gatunki
literackie, pozwalają nam poznać opowieść z wielu perspektyw, poziomów
wrażliwości, komunikatywności, spostrzegawczości itp. Każda kolejna
interpretacja wydarzenia pokazuje, jak różni jesteśmy, jak różnego języka
używamy i w jak rozmaity sposób odbieramy rzeczywistość zależnie od
osobowości, nastroju, intencji, wiedzy, a nawet pory dnia. Autorka w
humorystycznych tekstach pełnych niespodzianek swobodnie i po mistrzowsku
wykorzystuje zabawę słowami i grę konwencjami, pokazując, w jaki sposób język
kształtuje nasz obraz świata, i jak to, co postrzegamy, wpływa na nasz język.
Książka ta z powodzeniem może być wykorzystywana przez nauczycieli czy
instruktorów w domach kultury, do zajęć z kreatywnego pisania, a także (w
całości lub we fragmentach) do spektakli bądź mniejszych form teatralnych.
Pozwalając młodym wykonawcom wcielić się w postaci opisujące tę samą
rzeczywistość na wiele sposobów, uczymy ich akceptacji różnorodności ludzi i
świata. Książka ta może stać się również inspirującym materiałem do
wykorzystania przez trenerów interpersonalnych pracujących z dorosłymi
(coaching) w zakresie kształtowania umiejętności komunikacyjnych. Znajdą oni
tu warianty interpretacji jednego wycinka świata przez: wzrokowca, słuchowca,
kinestetyka, optymistę i pesymistę, ekstrawertyka, introwertyka, osobę młodą i
starszą itp.
Przedstawiona do oceny rozprawa doktorska poświęcona jest problematyce
kompetencji nadzorczych Komisji Nadzoru Finansowego i kompetencji nadzorczych
Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego. Aktualność badań naukowych w tym
zakresie nie budzi żadnych wątpliwości. Warto zaznaczyć, że po pierwsze
tematyka ta w takim ujęciu nie była przedmiotem tak szerokiej analizy w
polskiej nauce prawa, a po drugie obszar problemów związanych z nadzorem
bankowym jest szczególnie aktualny po globalnym kryzysie z 2008 roku. Dlatego,
charakterystyka naukowa i analiza systemowa zagadnień związanych z nadzorem
finansowym jest szczególnie ważna dla współczesnego prawa bankowego i prawa
rynku finansowego, mając na względzie zapewnienie stabilności systemu
finansowego (bankowego) oraz właściwą ochronę konsumenta na rynku usług
finansowych w Polsce. Oczywistą konsekwencją rozwoju stosunków finansowych
jest transformacja ryzyka bankowego, w tym systemowego, co wymaga terminowego
stanowienia i stosowania prawa w celu dostosowania systemu nadzoru bankowego i
zapewnienia jego zgodności z realiami gospodarczymi. Dlatego szczególną uwagę,
mając na uwadze także ostatnie kryzysy finansowe (światowe i regionalne),
należy poświęcić kompetencjom organów nadzoru w sferze monitoringu i
niwelowania ryzyk systemowych. Z recenzji dr. hab. Edvardasa Juchneviciusa,
prof. UG
