Vabank. El misterio del ramo de rosas
- 75 stránek
- 3 hodiny čtení
Divadelní program ND obsahuje kromě textu hry o dvou ženách (stárnoucí dámě a její pečovatelce) také studii o jejím autorovi a informace o jejích inscenátorech.
Manuel Puig byl argentinský autor, jehož dílo prozkoumává sféru populární kultury a její vliv na životy jednotlivců. Jeho romány se často zaměřují na témata jako je láska, touha a hledání identity, přičemž využívá jedinečnou směsici vysoké a nízké kultury. Puigův styl, charakteristický dialogem a využitím prvků z filmů a popových písní, narušuje tradiční narativní formy. Jeho tvorba zkoumá složitost lidských vztahů a iluze, které si vytváříme.







Divadelní program ND obsahuje kromě textu hry o dvou ženách (stárnoucí dámě a její pečovatelce) také studii o jejím autorovi a informace o jejích inscenátorech.
Divadelní program ND obsahuje kromě textu hry o dvou ženách (stárnoucí dámě a její pečovatelce) také studii o jejím autorovi a informace o jejích inscenátorech.
Si la chica-gata es "La mujer pantera", en la primera película que en la novela le cuenta Molina a Valentín, la mujer-araña es el propio Molinita, el homosexual que quiere ser mujer. En sus relatos, con nocturnidad y algo de alevosía, Molina va sacando al radical y recalcitrante revolucionario Valentín de su abstracción. Para envolverle en la fantasía, en la ilusión, en el refugio que para un ser tan basureado como él es su único escape de la realidad. Pero si Molina es un marginado, también lo es Valentín. Dos seres tan diametralmente diversos de entrada, en un proceso sutil y casi ritual, van evolucionando de tal modo que cada uno acaba asumiendo la personalidad opuesta (...) "La mujer araña", madre, mujer, amante, la que uno quiso ser y el otro quiso tener, acogerá a los dos.
Ha muerto Juan Carlos Etchepare. Era un seductor: amó, fue amado. Ha muerto un galán de los años cuarenta. Y hay una mujer que guarda unas cartas de amor. Veinte años más tarde, también ella habrá muerto, y el fuego devorará, con esas cartas, el último eco, lejano y desvaído ya, de una historia dolorosa y fugaz. Es la otra cara del tango, la sordidez al acecho tras los colores pálidos de la novela rosa o el papel satinado de las revistas del corazón. Es una obra maestra de Manuel Puig: la crónica sentimental de un país y una época, y la crítica más clarividente y feroz de una vida social sordamente cruel.
"This inventive novel is a series of questions and confessional answers, an internal dialogue between Josemar, a construction worker, and Maria, a privileged young woman. Looking back at the teenage passion they shared from the remove of ten years, they try to reconstruct their story despite the obstacles of times passage, societal disapproval, and family pressure. Set in a provincial Brazilian town, Blood of Requited Love explores memory and its failings, self-deception and its costs, and the hidden manacles of machismo.
Dans la prison de Buenos Aires, deux jeunes hommes très dissemblables partagent une même cellule : Valentin, un guérillero urbain ; Molina, un étalagiste arrêté pour détournement de mineurs. Le soir, pour tuer le temps, Molina raconte des films à son compagnon d'infortune. Cette fiction du soir, cette cinémathèque parlée unit, jour après jour, les deux condamnés. Au terme de tant de récits partagés, aucun de ces deux prisonniers ne sera plus le même, et chacun, dans le peu de temps qui lui reste à vivre, va se retrouver à la fois plus proche de sa vérité et transformé en héros de cinéma. De ce livre a été tiré le célèbre film d'Hector Babenco.