Kapitán James Cook byl jedním z nejvýznamnějších mořeplavců 18. století, ale o životě jeho ženy Elizabeth toho mnoho nevíme. Anna Enquistová vypráví ve svém oceňovaném románu o Elizabethině životě ženy, matky i opuštěné milenky, která již několik let čeká na Jamesův návrat z druhé cesty kolem světa. Zároveň barvitě líčí svět předviktoriánské Anglie, Cookovy objevitelské plavby i poslední okamžiky jeho života. Návrat domů je silným příběhem o moci osudu, kterému nelze uniknout a který zasahuje všechny hrdiny románu.
Nic není bolestnější než ztráta milovaného člověka. A nic není děsivější než pozvolné blednutí vzpomínek na mrtvého. Po dceřině tragické smrti se matka nechce vyrovnat s tím, že čas odvívá kdysi tak živé vzpomínky, které by matka neměla zapomenout. Teprve když začne studovat Bachovy Goldbergovské variace, zabývat se skladatelovým životem, interpretovat notový zápis a hrát tuto skladbu, zjistí, že hudba může být mostem k dceři. Harmonie, různost forem a tónů Bachovy hudby evokují a najednou přinášejí scény z jejího života s dcerou, od narození po ukončení školy, dny na dovolené, jejich rozdílné představy o životě, ale i okamžiky mimořádné blízkosti.
Die einen stürzen sich in die Arbeit, um sich abzulenken, andere beginnen an sich und der Welt zu zweifeln, verlieren den Boden unter den Füßen. Aber können wir den Verlust eines geliebten Menschen wirklich jemals verwinden? In ihrem beeindruckenden Roman erzählt Anna Enquist von einer Familientragödie und von zwei Geschwistern, der Anästhesistin Suzan und dem Psychotherapeuten Drik, die auf ganz unterschiedliche Weise mit dem Schmerz umgehen: ihn verdrängen und betäuben oder immer wieder aufrühren und erneut fühlen. Anna Enquist zeigt den Alltag und die Lebenswirklichkeit beider medizinischen Bereiche so authentisch und nachvollziehbar, wie man es selten gelesen hat – ein »Arztroman« der ganz besonderen Art.
Wie lebt man weiter nach einer traumatischen Erfahrung? Der Abstand zwischen Menschen, die sich lieben, die guten Absichten, die stillen Verwünschungen und missglückten Annäherungen – all das beschreibt Anna Enquist meisterhaft in ihrem neuen Roman. Nach einer traumatischen Erfahrung findet das Ehepaar Carolien und Jochem keinen Trost mehr im anderen, sie ziehen sich zurück, kapseln sich ab, kämpfen allein mit ihrer Angst und Wut. Ihre Freunde Hugo und Heleen, die das Unglück miterlebt haben, reagieren mit Verdrängung und Flucht. Sie schämen sich, weil sie einander nicht helfen konnten, aber sie reden nicht darüber. Und das Streichquartett, das den vier Musikern stets Freude bereitet und über vieles hinweggeholfen hat, gibt es nicht mehr. Doch als Carolien nach Shanghai aufbricht, wo Hugo einen neuen Job angenommen hat, empfindet sie zum ersten Mal nach langer Zeit wieder so etwas wie Freiheit und sogar Glück. Allmählich scheint Licht ins Dunkel zu dringen … Ein vollkommen eigenständiger Roman der großen niederländischen Autorin, der dort einsetzt, wo ihr letzter Roman »Streichquartett« ein dramatisches Ende nimmt.
Dit verhaal is gesitueerd in een nabije toekomst. Een toekomst die ons lijkt te beroven van onze laatste culturele en maatschappelijke illusies. Plaats van handeling is het centrum van de hoofdstad, rond het grote water nabij het gloednieuwe gerechtsgebouw en het in onbruik geraakte muziekcentrum. 'Muziek, dat helpt', wist Reve. De vier leden van het strijkkwartet dat op gezette tijden samen musiceert weten het ook. Alle vier zijn ze op verschillende manieren beschadigd door het leven, maar in de muziek vinden ze afleiding, troost, ja soms zelfs iets van verheffing. Aan dat alles lijkt ruw een einde te komen wanneer een repetitie op de woonboot van een van de leden met grof geweld verstoord wordt door een levensgevaarlijke indringer.
Nico en Loes van der Doelen wonen in een ouderwets en ruim huis, schitterend gelegen aan de duinrand, omringd door een flinke lap grond. Maar of dit veel bijdraagt aan hun levensgeluk? Hun dochter Maj is vorig jaar van huis weggelopen en heeft niets meer van zich laten horen. Loes, lerares klassieke talen, is gevlucht in haar passie voor tuinieren. Nico heeft zich met nog grotere verbetenheid dan voorheen toegelegd op zijn werk in de staf van een psychiatrisch ziekenhuis. Nu hij daar directeur gaat worden, heeft hij zich voorgenomen met straffe hand een reorganisatie door te voeren die moet leiden tot een zuivere concentratie op de kerntaken van de instelling.
Een schrijfster komt na een merkwaardig verlopen literaire avond terecht in een vreemd bed en brengt de nacht door met een mysterieuze minnaar die haar na afloop een zorgvuldig bewaard object toont. Naderhand komt ze tot de ontdekking dat van de minnaar moet worden gezegd wat altijd over het object (een verdwenen schilderij van Vermeer) vermeld is: spoorloos verdwenen. Een botvisser en zijn twee zonen gaan, in de veronderstelling dat de vis bij vrieskoud weer voor het opscheppen ligt, met een slede de bevroren Zuiderzee op. De vangst is inderdaad enorm, maar dan slaat het weer om en komen ze tot de ontdekking dat ze zich op een op drift geraakte ijsschots bevinden. Een ogenschijnlijk harmonieus en sociaal voelend gezin, goeddeels werkzaam in de gezondheidszorg, nodigt een psychiatrisch patiënte uit om deel te nemen aan een familiediner. Het etentje loopt enigszins uit de hand, maar niet alleen omdat er iets mis is met de gast. De personages in deze bundel raken, in hun pogingen houvast te krijgen, niet zelden verwikkeld in een verbeten strijd - tegen zichzelf, tegen de anderen of tegen de elementen. De kwetsuur is een verzameling verhalen die onmiskenbaar het stempel van Anna Enquist dragen, de vertelster die bijna achteloos maar in messcherpe lijnen een intrige kan neerzetten die raakt, emotioneert en beklijft.
