Dimitri Verhulst je uznávaný spisovatel z Nizozemských zemí, jehož dílo je překládáno do více než 20 jazyků. Jeho rozsáhlá tvorba zahrnuje romány, povídky, novely, poezii i divadelní hry, a vyznačuje se jedinečným stylem a hlubokým vhledem do lidské existence. Verhulst se nebojí zkoumat složité a často drsné aspekty života, přičemž jeho styl bývá popisován jako syrový, ale zároveň pronikavě lidský. Jeho schopnost zachytit podstatu lidského utrpení a zároveň nalézt v něm záblesky naděje z něj činí jednoho z nejvýznamnějších současných literárních hlasů.
V posledním zoufalém pokusu, jak mít konečně pokoj od vlastní manželky, se Désiré Cordier rozhodne, že bude předstírat Alzheimerovu chorobu. S precizností sobě vlastní nastuduje projevy této nemoci a dokáže je předstírat tak dokonale, že skončí v zařízení pro dementní pacienty, pryč od všeho, co mu tak pilo krev. Ale za jakou cenu?
Mít a být začíná Malodotovou smrtí. Po smrtelné autonehodě se ke svému překvapení ocitá na klinice, kde se musí nejprve zbavit závislosti na životě, aby mohl být úplně mrtvý. Pokud se mu to nepodaří, musí projít celou svou existencí znovu, od začátku do konce, s úplně stejným průběhem. S pestrou skupinou spolupacientů absolvuje skupinové terapie a individuální rozhovory se záhadným vrchním terapeutem, který se ho snaží přimět, aby se zřekl té hnusné závislosti na životě. Spisovatel Dimitri Verhulst vtipně a výmluvně osvětluje naši konečnost: je to román, který nemá obdoby ani v autorově tvorbě.
Na planetě, která se nápadně podobá Zemi, vznikne život. Jedna z jeho forem se začne odlišovat od ostatních, až postupně zamoří celou planetu. Nejprve si podrobí ostatní živočišné druhy, pak je začíná hubit a vyhlazovat... Vlám Dimitri Verhulst se rozhodl sledovat zhoubné bujení tohoto svérázného druhu od samého počátku až do jeho konce. Obrovský časový úsek se mu podařilo vměstnat do nemnoha stran a výsledkem je nepříliš lichotivý, zato však strhující obraz člověka. Pro Verhulsta typický sžíravý sarkasmus a především jadrný, expresivní jazykový projev činí z tohoto málo optimistického díla čtenářský požitek.
Pierre is een beginnende zestiger en ontvoert een mentaal gehandicapte jongen van vijftien naar de Provence. Daar zal hij de jongen het verhaal vertellen over de liefdesrelatie die hij met zijn moeder had, hoe die tot stand kwam, over haar intense kinderwens en zijn twijfel over zijn rol als vader. Uiteindelijk zal hij het ook moeten hebben over hoe die prachtige en passionele relatie eindigen kon, en wanneer de mentaal gehandicapte jongen werd verwekt.
We schrijven begin jaren tachtig van de vorige eeuw. Maak kennis met Martine Withof, haar nieuwe liefde Wannes Impens en met Jimmy – het elfjarige zoontje van Martine, dat zich opeens opgescheept ziet met een deugdzame stiefvader. Wannes stelt er eer in om zijn vrouw en haar zoontje te trakteren op een zomerweekje in het buitenland. Voor Martine gewend is aan de gedachte dat ze een aantal afleveringen van Falcon crest moet missen, zitten ze al in de bus naar het Schwarzwald. Tijdens de reis raakt Jimmy bevriend met de vier jaar oudere Heloise, die hem een schokkend nieuwtje weet te vertellen over zijn moeder en haar minnaar.
Toen de Rus Michael Sjolochov in 1965 de Nobelprijs voor Literatuur ophaalde was dat om verschillende redenen een mop. De kwaliteit van zijn werk was ondermaats en het was een publiek geheim dat hij zijn boeken niet zelf schreef. Sjolochov was een marionet van het Sovjetregime, een toonbeeld van de (verplichte) socialistisch-realistische stijl, omringd door een apparaat van ghostwriters. Bulgarije was jarenlang de trouwste vazalstaat van de ussr en probeerde in alles roder te kleuren dan Moskou. Bulgaarse auteurs hadden zich dan ook te spiegelen aan het werk van Sjolochov. Kunstenaars die zondigden tegen de opgelegde stijl werden gedeporteerd naar het vernietigingskamp van Belene. Liliya Dimova is de kunstminnende en lustige weduwe van een Bulgaarse, gekrenkte schrijver, eertijds de muze van half Sofia. Het is haar laatste levenswens de literaire geschiedenis van het communisme te corrigeren en elke letter van Sjolochov uit te wissen door de bladzijden uit zijn boeken als wc-papier te gebruiken. Uit liefde voor haar overleden man, en voor alle andere vergetenen die hun vrijheid van expressie zeer duur hebben betaald.
Eine bitterböse Geschichte von einem der erfolgreichsten flämischen Autoren Bisher hat Dimitri Verhulst – zum Brüllen komisch, zum Heulen schlimm – seine Kindheit geschildert, aber nie seine Erfahrungen in einem Kinderheim. Nun wagt er den Blick in den Abgrund: In dem Heim »Sonnenkind« landen Kinder aus den unterschiedlichsten Gründen, doch eines haben sie gemeinsam: Sie sind unerwünscht. Und was ihnen dort fehlt, das fehlt ihnen oft ihr Leben lang: Wärme, Familie, Liebe. Angenommensein. Deshalb stürzt sich die siebzehnjährige Gianna im Heim aus dem obersten Stock in die Tiefe, deshalb werden Stefaan und Sarah zu Mördern ihrer eigenen Kinder ... Auch dieses Werk Verhulsts zeichnet sich durch barocke Sprachgewalt und pechschwarzen Humor aus, aber es spiegelt ebenso wider, wie ausgeliefert und hoffnungslos er selbst sich als Junge gefühlt hat.
Het valt niet mee om Senegalees te zijn, of hoer. Seynabou is beide. Ze behaagt opschepperige toeristen, laat zich regelmatig huwelijksaanzoeken in het gezicht lallen en heeft een leven dat is voorbestemd om roemloos voorbij te gaan. Tot een klant tijdens één zo’n betaalde liefdesnacht onder tamelijk verdachte omstandigheden het leven laat en die klant ook nog eens een wereldvermaard wielrenner blijkt te zijn. In Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten keert Seynabou terug naar de nacht waarin haar lot aanvankelijk de goede kant op leek te kunnen kantelen. Terug, en voor het laatst, naar de kamer waarin de dood haar lakens vond.
Een jongeman verliest zijn gevoel van verbondenheid met zijn asociale familie in een Vlaams dorp.
»Das Glück ist die größte Herausforderung!« Dimitri Verhulst Eines kalten Februarnachmittags entschließt sich Madame Verona, von ihrem Haus auf dem Hügel ins verschneite Dorf Oucwègne hinabzusteigen, um dort mit ihrem Hund auf den Tod zu warten. Soeben hat sie das letzte Holzscheit des Vorrats verfeuert, den ihr geliebter Mann für sie angelegt hatte, bevor er vor mehr als zwanzig Jahren starb. Aus ihren Rückblicken erfahren wir nicht nur, was sie zu diesem Entschluss gebracht hat, sondern auch, warum eine Kuh Bürgermeister von Oucwègne wurde, weshalb sich alle bei Rosetta Courthéoux im Dorfladen treffen und was die 40-Seelen-Gemeinde gegen den akuten Frauenmangel unternimmt. • Eine tragikomische, herzzerreißende Liebesgeschichte und ein geschichtenpraller Abgesang auf ein archetypisches wallonisches Dorf. • Vom Autor des niederländischen Nr.-1-Bestsellers »Die Beschissenheit der Dinge«.
