Anatole France byl klasik francouzské prózy, jehož dílo je charakterizováno vznešeností stylu, hlubokým lidským soucitem a půvabem. Začínal jako básník a novinář, ale proslavil se jako romanopisec, jehož postavy často ztělesňovaly jeho vlastní skeptickou povahu a ironický pohled na svět. Ve svých dílech, jako je například satirické zobrazení lidské přirozenosti nebo kritika okultismu, France mistrně zachycoval atmosféru své doby a stavěl do popředí intelektuální a morální dilemata. Jeho pozdější práce se ponořily do hlubších filozofických otázek, čímž si vysloužil uznání Nobelovy ceny za literaturu.
Historia o starym uczonym, bibliofilu zagrzebanym w książkach, oderwanym pozornie od życia, którego spotyka uczuciowa przygoda, zmieniająca jego dalsze losy. To także historia samotnego człowieka, wrażliwego na cudze niedole, którego główną zbrodnią jest posiadanie czułego i zdolnego do poświęceń serca. Snując tę opowieść o potrzebie kochania bohater-narrator traktuje z pewną ironią uczoność, głosi pochwałę świeżości uczuć i prostotę.