Tento španělský básník byl oceněn Nobelovou cenou za literaturu v roce 1956 za svou lyrickou poezii, která ve španělském jazyce představuje příklad vysokého ducha a umělecké čistoty. Jeho dílo se vyznačuje hlubokou citlivostí a estetikou, která rezonuje s čtenáři hledajícími krásu a duchovní hloubku ve verších. Autorovy básně často zkoumají témata přírody, introspekce a hledání transcendentního v každodenním životě, přičemž si zachovávají pozoruhodnou melodičnost a obraznost. Jeho literární odkaz spočívá v mistrovském ovládání jazyka a v jeho schopnosti evokovat silné emoce prostřednictvím pečlivě volených slov a metafor.
Výber z poézie J. R. Jiméneza. Vybral a preložil Ladislav Franek. Poézia J. R. Jiméneza, nositeľa Nobelovej ceny, bola na Slovensku málo známa. Vyniká objavnosťou básnického výrazu pre dosiahnutie krásy a dobra, uplatňuje hudobnosť verša a lyrizmus. Väčšina básní z prekladu je prvým prekladom do slovenčiny.
Durante los últimos años de su vida, Juan Ramón Jiménez se ocupó del diseño y la organización de una edición completa y definitiva de su obra, bajo el título Destino, edición que nunca vio la luz. Entre estos textos se encuentran los materiales para unos libros inéditos, como Ideología, Alrededores, Historia de España o Críticos de mi ser.Y para recordar por qué he venido da título a una selección de estos escritos, muchos de ellos inéditos, otros prácticamente inaccesibles hoy en día. En aquellos se revela la faceta crítica de Juan Ramón Jiménez, inseparable de su producción poética.Como recordó Luis Cernuda: "La crítica literaria de Juan Ramón (...) tiene a veces tal justeza que ningún otro crítico de su tiempo le alcanza (...). La crítica de Juan Ramón Jiménez va casi siempre más allá de la figura literaria del personaje, y lo ve y nos lo ofrece como elemento de un conjunto más vasto, en el tiempo y en el espacio, lo cual es en definitiva la misión de la crítica."
Esta antología recoge diversas épocas de la poesía de Juan Ramón Jiménez. Creador de una poesía tan tradicional como nueva, con contagios del modernismo pero independiente de él, que llega en su última etapa a la "deshumanización," son, sin duda los motivos de que esta poesía haya llegado no solo "a la inmensa minoría" sino a un publico tan vasto como pueda ser el de cualquiera de los llamados poetas populares. Su voz de "humilde ruiseñor del paisaje" es a la vez vieja y nueva, eterna.