This is the first book to examine the full arc of American isolationism, from the founding era through the Trump presidency. Charles Kupchan tells the fascinating story of why isolationism dominated US statecraft for so long, uncovers isolationism's enduring connection to American exceptionalism, and explains why an aversion to foreign entanglement is making a comeback. This fresh account of American history sheds revealing light on not only the nation's past, but also where US grand strategy is headed and how the nation can find the middle ground between isolationism and strategic overreach.
Refuting the conventional wisdom that the end of the Cold War cleared the way for an era of peace and prosperity led solely by the United States, Charles A. Kupchan contends that the next challenge to America’s might is fast emerging. It comes not from the Islamic world or an ascendant China, but from an integrating Europe that is rising as a counterweight to the United States. Decades of strategic partnership across the Atlantic are giving way to renewed geopolitical competition. The waning of U.S. primacy will be expedited by America’s own ambivalence about remaining the globe’s guardian and by the impact of the digital age on the country’s politics and its role in the world.By deftly mining the lessons of history to cast light on the present and future, Kupchan explains how America and the world should prepare for the more complex, more unstable road ahead.
„W czasie, kiedy wielu ekspertów namawia Amerykę do wycofania się z aktywności
na polu międzynarodowym, w swoim kształcącym dziele poświęconym historii
polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych Kupchan przypomina o pułapkach
izolacjonizmu, ale też podkreśla jego nieustanną atrakcyjność. Dogłębną
analizę przeszłości Ameryki i mądre wskazówki dotyczące tego, jak tworzyć
bardziej wyważoną, realistyczną i trwale nakierowaną na przyszłość politykę
zagraniczną docenią zarówno badacze, jak i decydenci polityczni”. Peter
Trubowitz, profesor stosunków międzynarodowych, London School of Economics
„Charles Kupchan przypomina nam, że asertywna w skali globalnej polityka
zagraniczna jest w historii Stanów Zjednoczonych raczej wyjątkiem niż normą.
Nawet te osoby, które nie do końca zgadzają się z argumentacją autora, uznają
jego książkę za dzieło świetnie napisane, dające do myślenia i angażujące
umysł czytelnika”. Hal Brands, profesor polityki międzynarodowej wyróżniony w
programie Henry’ego A. Kissingera, Johns Hopkins School of Advanced
International Studies (SAIS) „Przenikliwie napisana historia polityczna”.
magazyn „Kirkus Reviews” SPIS TREŚCI Wstęp (9) Amerykański izolacjonizm:
przeszłość jako preludium? (17) Anatomia izolacjonizmu (51) CZĘŚĆ I. Era
izolacjonizmu, lata 1789–1898 (91) Era rewolucji: rozważania o braku
zaangażowania (95) Od rewolucji francuskiej do wojny brytyjsko-amerykańskiej:
izolacjonizm jako doktryna (105) Ekspansja na zachód i doktryna Monroe:
granice ambicji na półkuli zachodniej (138) Wojna secesyjna, odbudowa i wzrost
znaczenia Ameryki: ostrożny rozwój (171) CZĘŚĆ II. Porażka realistycznych i
idealistycznych nurtów izolacjonizmu, lata 1898–1941 (215) Wojna hiszpańsko-
amerykańska i początek ambicji imperialnych (219) Republikański imperializm i
izolacjonistyczny sprzeciw (230) Wilsonowski idealizm i izolacjonistyczny
sprzeciw (279) Lata 20. XX wieku: wpływ tak, odpowiedzialność nie (325) Od
wielkiego kryzysu do Pearl Harbor: złudzenia strategicznej odporności (344)
CZĘŚĆ III. Rozwój i upadek liberalnego internacjonalizmu, lata 1941–2020 (383)
II wojna światowa i zimna wojna: era liberalnego internacjonalizmu (387)
Koniec zimnej wojny, nadmiar zobowiązań i powrót izolacjonizmu (411) Tam,
gdzie izolacjonizm spotyka się z liberalnym internacjonalizmem: poszukiwanie
złotego środka (448) Indeks (475)
История учит, что великие державы не вечны – рано или поздно любая из них, сколь бы ни была она могущественна, оказывается на грани коллапса и уступает свое место на «мировой шахматной доске» новым амбициозным игрокам. Так было и с первой «евроатлантической» империей – македонским царством Александра Великого, так было и с Римской империей, и с империей Британской, над которой «никогда не заходило солнце». Схожая участь, по мнению Чарльза Капхена, профессора Школы международных отношений при Джорджтаунском университете и директора Европейского отдела в Совете по международным отношениям, ожидает и нынешнего «мирового гегемона» – Соединенные Штаты Америки.
