Wojciech Słomski Knihy

Leon Chwistek należy niewątpliwie do grona wybitnych teoretyków i działaczy polskiej nauki i kultury dwudziestolecia międzywojennego. Ten wybitny malarz awangardy, twórca strefizmu w malarstwie współczesnym, inspirator i jeden z fundatorów polskiej grupy formistów, ceniony i wpływowy krytyk literacki, matematyk, logik, wreszcie pełen temperamentu filozof, publicysta i autorytet intelektualny dla wielu mimo swych rozlicznych zasług pozostaje wciąż postacią nieznaną i niedocenianą. Profesor Chwistek, zarówno jako matematyk i filozof, malarz i literat, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza, jak i rzecznik formizmu, budzącego wiele kontrowersji nurtu sztuki współczesnej, zdołał wprawdzie skupić wokół siebie grono uczniów i sympatyków w Krakowie i we Lwowie, mimo to jego działalność oraz spuścizna naukowa i artystyczna nie zawsze bywały doceniane przez jemu współczesnych. Zarówno jego koncepcje naukowe, jak i teoria sztuki były wręcz ośmieszane i marginalizowane przez wpływowych reprezentantów polskiego establishmentu kulturalnego tamtej epoki.

Kazimierz Ajdukiewicz, obok Tadeusza Kotarbińskiego, to jeden z najwybitniejszych filozofów analitycznych lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej. W swoim czasie fascynował się możliwościami analizy logicznej w rozwiązywaniu problemów filozoficznych. Choć jego główne zainteresowania koncentrowały się na logice, można go uznać zarówno za logika, jak i filozofa, odgrywającego istotną rolę w historii filozofii. Ajdukiewicz badał szeroki zakres zagadnień, a do jego najważniejszych osiągnięć należy pierwsze w Polsce sformułowanie strukturalnych definicji dowodu, wynikania i twierdzenia, a także wszechstronne opracowanie problematyki definicji i analizy zdań pytajnych. Dokonał klasyfikacji rozumowań oraz sformułował kryterium poprawności składniowej wyrażeń. Jego głównym osiągnięciem była dyrektywalna teoria znaczenia, przedstawiana w artykułach z lat 30. XX wieku, która stanowiła podstawę konwencjonalizmu radykalnego. Po krytyce swojej teorii Ajdukiewicz zmienił swoje stanowisko epistemologiczne, ewoluując ku skrajnemu empirycyzmowi. Jego wpływ na życie filozoficzne, zarówno poprzez pracę nauczycielską, jak i organizację, jest nie do przecenienia.