Agnieszka Osiecka Knihy

Wiersze znane i nieznane, śpiewane i nieśpiewane, już publikowane i całkowicie premierowe!Wiersze mniejsze. Wiersze większe. Liryczne, satyryczne, dramatyczne, polityczne, rodzinne, osobiste, dla chłopców i dla dziewcząt. Dla maturzystów, studentów, początkujących i zaawansowanych koneserów polszczyzny.W zbiorze zgromadzone są zarówno teksty, które ukazywały się w niewielkich tomikach redagowanych przez Osiecką w latach 60., 70. i 80., jak i wiersze nigdy dotąd niepublikowane, a odkryte podczas pracy Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej nad katalogowaniem archiwum Autorki. Czytelnik znajdzie tu też teksty piosenek, których Osiecka była mistrzynią.W wielu tekstach słychać typowe dla Osieckiej poczucie humoru, gry językowe, elementy zabawy, ale i nuty sentymentalne. Konsultantami przy wyborze wierszy byli: Magda Umer, Jan Borkowski oraz rodzina Poetki.

Wiersze znane i nieznane, śpiewane i nieśpiewane, już publikowane i całkowicie premierowe!Wiersze mniejsze. Wiersze większe. Liryczne, satyryczne, dramatyczne, polityczne, rodzinne, osobiste, dla chłopców i dla dziewcząt. Dla maturzystów, studentów, początkujących i zaawansowanych koneserów polszczyzny.W zbiorze zgromadzone są zarówno teksty, które ukazywały się w niewielkich tomikach redagowanych przez Osiecką w latach 60., 70. i 80., jak i wiersze nigdy dotąd niepublikowane, a odkryte podczas pracy Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej nad katalogowaniem archiwum Autorki. Czytelnik znajdzie tu też teksty piosenek, których Osiecka była mistrzynią.W wielu tekstach słychać typowe dla Osieckiej poczucie humoru, gry językowe, elementy zabawy, ale i nuty sentymentalne. Konsultantami przy wyborze wierszy byli: Magda Umer, Jan Borkowski oraz rodzina Poetki.

Wiersze znane i nieznane, śpiewane i nieśpiewane, już publikowane i całkowicie premierowe! Wiersze mniejsze. Wiersze większe. Liryczne, satyryczne, dramatyczne, polityczne, rodzinne, osobiste, dla chłopców i dla dziewcząt. Dla maturzystów, studentów, początkujących i zaawansowanych koneserów polszczyzny. W zbiorze zgromadzone są zarówno teksty, które ukazywały się w niewielkich tomikach redagowanych przez Osiecką w latach 60., 70. i 80., jak i wiersze nigdy dotąd niepublikowane, a odkryte podczas pracy Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej nad katalogowaniem archiwum Autorki. Czytelnik znajdzie tu też teksty piosenek, których Osiecka była mistrzynią. W wielu tekstach słychać typowe dla Osieckiej poczucie humoru, gry językowe, elementy zabawy, ale i nuty sentymentalne. Konsultantami przy wyborze wierszy w tomie Nowa miłość byli: Magda Umer, Jan Borkowski oraz rodzina Poetki.

Rozpoczęcie wielotomowej edycji `Dziennik�w` Agnieszki Osieckiej było najważniejszym wydarzeniem literackim 2013 roku. Kolejny tom potwierdza wyjątkowość tej publikacji na tle dziennik�w innych polskich pisarzy. Umrzeć pijanymi Życiem - to manifest Osieckiej. Chce przeżyć najsubtelniejsze jego p�łtony i zapisać wszystkie barwy. Pomieścić ludzi, zdarzenia i spotkania. Nauczyć się balansować na cienkiej linii między światem zewnętrznym i wewnętrznym. I wreszcie m�c wypowiedzieć siebie. Oswaja świat impulsywnie. Nasłuchuje życie. Podgląda siebie dogłębnie i w spos�b bezlitosny. Coraz bardziej wychylając się w stronę dorosłości i poszukiwań formy na siebie. By już za chwilę stać się kwintesencją poezji. Jeden rok, jedna postać. Wielka legenda, kt�ra tutaj właśnie się zaczyna...� W 1952 roku piętnastoletnia Agnieszka Osiecka zdaje maturę i rozpoczyna studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Oba wydarzenia generują w jej życiu spore zmiany - bezpowrotnie ulatują wiara w socjalizm i własną wyjątkowość, mnożą się za to rozczarowania i - nigdy już jej nieodstępujące - strachy, wątpliwości, zahamowania. Dojrzewająca w błyskawicznym tempie dziewczyna uświadamia sobie wreszcie estetyczno-światopoglądową zasadę, kt�rej, chcąc nie chcąc, pozostanie wierna do końca życia. Podług tej prawdy - odkrytej, co znamienne, zupełnie na własną rękę - życie nie powinno nigdy zastygać w skończonych formach (stąd ta uparta niezgoda młodziutkiej Osieckiej na socrealizm w literaturze i filmie oraz na miłość rozumianą jako wyłączność albo małżeństwo), lecz nieodmiennie mienić się i migotać - tak w ludziach, jak w kreowanych przez nich bytach i artefaktach.� W 1952 roku początkująca poetka zaczyna znacząco r�żnić się od r�wieśnik�w i konfliktować ze światem. Odkrywa, że jej osobiste szczęście w dużej mierze zależy od okoliczności, na kt�re nie ma i nie może mieć wpływu. Kończy się czas zetempowskich marzeń i szczerej wiary, a zaczyna się walka o siebie, szczęście i osobiste pragnienia z nieustannie dającą o sobie znać bezwzględnością życia społeczno-politycznego oraz... uczuciowego.

Ptakowiec to poetycka opowieść o przyjaźni i otaczającym nas świecie widzianym oczami młodego samolotu.

Wyb�r wierszy Agnieszki Osieckiej dokonany przez nią samą, z nieznacznymi tylko zmianami redakcyjnymi. W końcu 1996 roku książka była już gotowa w maszynopisie. Wydawało się, że 'za chwilę' pojawi się w księgarniach. Śmierć autorki sprawiła, że chwila ta trwała prawie pięć lat... schovat popis

Osiecka zakochana, osądzana i bezlitośnie szczera w swoich zapiskach.Kolejny tom dziennik�w, bez kt�rego nie spos�b zrozumieć dziś Agnieszki Osieckiej. ?Wolę być Niekochaną niż Grafomanem? ? notuje. Osiecka w latach 1954?1955 poznaje jednego z najważniejszych mężczyzn swojego życia, debiutuje w STS-ie i ma szansę wr�cić na łono Związku Młodzieży Polskiej, ale nie obejdzie się bez ostrej oceny koleg�w i koleżanek.Ona ? zawsze kilka krok�w do przodu przed innymi. Rozwija swoje talenty i świetnie punktuje epokę.Rok 1955 był przełomem w życiu Agnieszki Osieckiej, ale ona wtenczas tego nie wiedziała. Owszem, co nieco przeczuwała, niczego jednak nie mogła wiedzieć na pewno. Znamienne, że notując wrażenia z ważnej wystawy w Zachęcie, przy obrazie ?Zraniony st�ł? Fridy Kahlo postawiła dwa znaki zapytania.

„Filmidła” to książka wyjątkowa – zbiór recenzji filmowych napisanych w latach 1956-1960 przez Agnieszkę Osiecką, która wówczas była najbliżej kina w całym swoim życiu. Studiowała w łódzkiej Filmówce, przyjaźniła się z reżyserami i aktorami. Większość tych recenzji przechowała sama Autorka – pochodzą z Jej archiwum, część została odnaleziona po latach w bibliotecznych archiwach. Recenzje zilustrowane są ponad 50 plakatami z czasów, kiedy kwitła polska szkoła plakatu (autorstwa m.in. Jana Lenicy, Waldemara Świerzego, Eryka Lipińskiego, Wojciecha Fangora, Olgi Siemaszko, Romana Cieślewicza, Jana Młodożeńca, Franciszka Starowieyskiego, Konstantego Sopoćko) – to dodatkowa zachęta do sięgnięcia po „Filmidła”. Wstęp do książki napisał Tomasz Raczek. W tym zbiorze możemy obserwować swego rodzaju krzyżówkę talentów Osieckiej: filmowego i literackiego. Z jednej strony powiększająca się erudycja filmowa, a z drugiej – trudno nie zwrócić uwagi na błyskawicznie krystalizujący się osobisty styl pisarski, pełen śmiałych skrótów, publicystycznej swady i obrazowych opisów. W jej recenzjach należy docenić przenikliwe, śmiałe spostrzeżenia, czynione w stylu przypominającym osiągnięcia Antoniego Słonimskiego w czasach dwudziestolecia międzywojennego. Tomasz Raczek

Tylko najbliżsi wiedzieli o dziennikach Agnieszki Osieckiej. Wreszcie trafiają do Czytelnik�w! Dzienniki ? pisane od dziewiątego roku życia aż do śmierci Poetki ? to najintymniejszy z wszystkich tekst�w Agnieszki Osieckiej. I choć w wielu swoich wierszach, z właściwą sobie lekkością, przemycała prywatny ton, dopiero tutaj wolna jest od jakiejkolwiek cenzury wobec samej siebie. Do b�lu szczera, prawdziwa, a tym samym dla wielu Czytelnik�w kontrowersyjna. Pierwszy tom ?Dziennik�w? Agnieszki Osieckiej obejmuje lata 1945?1950 i otwiera wielotomową edycję. Jedno z największych i najbarwniejszych dzieł polskiego pamiętnikarstwa na pewno wywoła burzę wok�ł postaci Autorki. Po latach narosłych mit�w i plotek oddajemy głos Jej samej. Zgodnie z życzeniem samej Poetki ? kiedy Jej już nie ma. Choć przecież jest? Cieszymy się, że Mama wreszcie przem�wi własnym językiem. Zamiast m�wić o niej bez jej wiedzy, wreszcie posłuchamy, co sama ma do powiedzenia o sobie i o innych. Agata Passent, c�rka Poetki� Dzienniki wyjątkowe, i zwyczajne. Dziecinne, dojrzałe, intymne, literackie. Arcyciekawe ? i jako dokument ze środka stulecia, z czasu pierwszego powojennego dziesięciolecia PRL-u, czyli lat zaraz po wojnie, a potem lat socrealizmu, odwilży. Także jako autobiografia, czyli wynurzenia osoby, kt�ra w tym akurat dziesięcioleciu dojrzewa ? przeistaczając się na naszych oczach z uczennicy, potem nastolatki, w studentkę, debiutującą dziennikarkę, poetkę i fantastycznie kolorową postać ze studenckiego ruchu kabaretowego, świetnie znaną w środowiskach artystycznych Warszawy i Gdańska. Ze wstępu prof. Andrzeja Zieniewicza

Dotąd niepublikowana, napisana na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych powieść Agnieszki Osieckiej. Jak zawsze osobista, jak nigdy aktualna. Jakby celowo miała się ukazać właśnie dziś.� Preludium do ?Białej bluzki?, perpetuum mobile, dzięki kt�remu możemy udać się w fascynującą podr�ż śladami nieprzystosowanej do życia, antysystemowej, anarchicznej, a przede wszystkim żywiołowej (rzecznej, dorzecznej i niedorzecznej) bohaterki. Marta mieszka w Cambridge w USA, realizuje się w pracy, poznaje ciekawych ludzi, dokształca się, uczestniczy w życiu społecznym i towarzyskim, sporo czasu spędza też nad rzeką, kt�rą uwielbia. Z pozoru uosabia wsp�łczesną studentkę, rezydentkę realizującą się w multikulturowych (koniecznie) i proobywatelskich (najlepiej) projektach. Jednak nie ? jest żebraczką i pamiętnikarką, kt�ra wyobraźnią tworzy własną ziemię niczyją, przestrzeń cokolwiek nierealną. Okalające Boston Rzeka Karola oraz tytułowa rzeka Neponset to naturalne granice jej osobliwego rezerwatu.� To tu bohaterka Osieckiej nabawi się tej choroby, kt�ra potem naznaczy Elżbietę z ?Białej bluzki?.� Marta m�wi o sobie, że jest ?pojemnikiem, w kt�rym kołaczą się dawne echa i odgłosy?, jest ?jak radio zgubione przez astronaut�w, pędzące przez nieba z resztkami audycji o hodowli bratk�w lub kurcząt ? audycji, kt�rej już nikt nie słucha?.� Marta kocha i nie jest kochana. Każdego dnia świat bombarduje ją wrażeniami i omamami, daje się jej we znaki. A ona ? pozbawiona dystansu ? grzęźnie, spala się, zatraca.