Benedykt XVI Knihy

Po 18 latach od ukazania się encykliki Jana Pawła II Centesimus annus z 1991 r. papież Benedykt XVI opublikował swą trzecią - a pierwszą społeczną - encyklikę poświęconą aktualnym problemom współczesności. Ukazuje się ona, podobnie jak poprzednie encykliki społeczne, w ważnej dla dzisiejszego świata chwili, w czasie groźnego dla jego przyszłości kryzysu, nie tylko, - co wydaje się, iż nie wszyscy dostrzegają - ekonomicznego, ale także kulturowego i moralnego. Ojciec św. mówi o rozwoju ludzkim "w miłości i prawdzie", czyli w relacji bezinteresownego otwarcia na potrzeby innych. Tak miłość, jak prawda są najlepszą drogą do pokonywania trudności na drodze życia.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza. Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej. Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu. Warto nieustannie powracać do źródeł i wpatrywać się w przykład tych, którzy jako pierwsi zdecydowali się zostawić wszystko i odpowiedzieć na wezwanie Jezusa: Pójdźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi. Chrystus jest zawsze obecny w Kościele zbudowanym na fundamencie apostołów, żyje w sukcesji apostołów. I ta Jego obecność we wspólnocie, w której On sam daje się nam zawsze, jest źródłem naszej radości. Tak, Chrystus jest z nami, królestwo Boże nadchodzi.

Zazwyczaj Bóg jest daleko od naszego życia, od naszych myśli, od naszego działania. Przychodząc, zbliżył się do nas, i my powinniśmy przyzwyczajać się do przebywania z Nim. Dlatego też przyjście Pana ma na celu nauczyć nas patrzeć oczami Boga i umiłować koleje losu, świat i wszystko, co nas otacza. Papieskie rozmyślania o oczekiwaniu i obecności Pragnienie osiągnięcia pełni jest na trwałe wpisane w ludzkie serce. Jedyną właściwą odpowiedzią na tę dojmującą tęsknotę jest Bóg. Papież Benedykt XVI przypomina, że chrześcijanie oczekują powtórnego przyjścia Pana, jednocześnie już żyjąc tym, czego się spodziewają. Ufność Bożemu Słowu pozwala uczestniczyć w rzeczywistości nadchodzącego Królestwa. Nie trzeba go zdobywać, wystarczy je przyjąć. Bóg sam objawia się człowiekowi, ukazując oblicze pełne łaski i miłosierdzia. Rozważania Benedykta XVI uświadamiają prawdę o przeznaczeniu człowieka i wskazują, że w każdym ludzkim wnętrzu mieszka Duch, który wspiera nasze nieporadne modlitwy i nieustannie woła: Przyjdź, Panie Jezu!. Przyjdź, daj moc światłu i dobru. Przyjdź tam, gdzie panuje kłamstwo, nieznajomość Boga, przemoc i niesprawiedliwość. Przyjdź, Panie Jezu, daj siłę dobru w świecie i pomóż nam nieść Twoje światło, czynić pokój, być świadkami prawdy. Przyjdź, Panie Jezu!

W obliczu politycznych i społecznych kryzysów współczesności oraz moralnego wyzwania rozważanie problemów liturgii i modlitwy może się wydawać drugorzędne. Pytań o to, czy miary moralne zostaną rozpoznane i czy zostaną obudzone duchowe siły, które są niezbędne do przetrwania kryzysu, nie da się jednak oddzielić od kwestii liturgii. Ludzka godność zabezpieczona jest tylko wówczas, gdy człowiek, każdy człowiek, staje przed obliczem Boga i słyszy Jego wezwanie. Z tego właśnie powodu troska o właściwą postać liturgii nie istnieje obok troski o człowieka, lecz jest jej ośrodkiem. Chrześcijaństwo zaczyna stawać się dla nas nudne? Przestaliśmy rozumieć znaczenie jego symboli, zatraciliśmy znacznie obrazu życia liturgicznego? Kiedy się w nie wgłębimy, może się okazać, że to, czego szukamy, czasem nawet w innych religiach, jest na wyciągnięcie ręki. Benedykt XVI podjął problemy liturgii i modlitwy, które są nieodłącznym elementem troski o człowieka w ogóle. Jest to pozycja cenna dla tych, którzy chcą w swoim życiu odkryć na nowo piękno naszej wiary i pogłębić jej sens.

W świecie, w którym Bóg stał się Wielkim Nieobecnym, słowa Benedykta XVI są jak światło w ciemności, jak pokarm dla zgłodniałej duszy. To nie tylko nauczanie, ale i świadectwo człowieka, który genialnie łączy wiedzę kilku profesorów z prostą wiarą wyniesioną z rodzinnego domu. KS. TOMASZ JAKLEWICZ TEOLOG, DZIENNIKARZ, DUSZPASTERZ Jaka jest wiara papieża Benedykta XVI? Jakie prorocze intuicje towarzyszyły mu na drodze kapłańskiej służby? Jak wypatrywać Bożego światła w mrokach dzisiejszych czasów? Moja wiara to wyjątkowy zbiór tekstów Josepha Ratzingera na tematy niezwykle istotne i bliskie jego sercu. Składają się one na osobiste Credo papieża emeryta. Dzięki zebranym przemówieniom, jesteśmy w stanie na nowo rozkochać się w Kościele, odkryć prawdziwą wartość ofiary czy cierpienia oraz ponownie zachwycić się Słowem Bożym i Liturgią. Książka ta jest hołdem dla papieża, który bardziej niż ktokolwiek inny podkreśla wartość i znaczenie ciągłości Tradycji w czasach, w których Chrystus jest niemal nieobecny, a dla wielu ludzi najważniejszym celem jest całkowite zniszczenie Kościoła.

Najważniejszą rzeczą jest postawienie w centrum własnego życia Jezusa Chrystusa, tak by naszą tożsamość określało zasadniczo spotkanie, więź z Chrystusem i z Jego słowem. Jak znaleźć miejsce we wspólnocie Kościoła? W obliczu rozmaitych problemów, z którymi zmaga się Kościół, coraz częściej można usłyszeć pytania zadawane przez wielu chrześcijan: jaki jest sens trwania w takiej wspólnocie? Jak świeccy mogą wpłynąć na to, aby rzeczywistość Kościoła była bardziej Chrystusowa? I jak powinna na ich postulaty odpowiedzieć hierarchia? Papież Benedykt XVI w swoim cyklu katechez wraca do korzeni chrześcijaństwa. Przypatrując się Pawłowi, Szczepanowi, Barnabie, Pryscylli i Akwili oraz innym postaciom, wskazuje, jakie zadania może pełnić we wspólnocie każdy wierzący. Szuka odpowiedzi na najbardziej palące pytania: o niezasłużone cierpienie, wartość rodziny i małżeństwa oraz rolę kobiet w Kościele. Kościół nie jest korporacją ani państwem, ani jakąkolwiek organizacją, ale organizmem (ciałem, według Listów św. Pawła), którego prąd życia bierze się z adoracji. Kościół nie dzieli się na lewicę i prawicę, na hierarchów i charyzmatyków, na intelektualistów i proroków, na fundamentalistów i postępowców. (…) Kościół nie jest bowiem nasz, lecz Pana. ks. prof. Jerzy Szymik, autor książki Theologia Benedicta

Książeczka jest zapisem spotkania Ojca Świętego Benedykta XVI z dziećmi, które właśnie przystąpiły do sakramentu Komunii Świętej. W spotkaniu tym uczestniczyło ponad 150 tysięcy dzieci z Rzymu i okolic. Ojciec Święty odpowiadał na pytania o sakramencie pokuty oraz Eucharystii: Jak często należy się spowiadać?, Jak to możliwe, że Pan Jezus jest w kawałku chleba, skoro Go nie widać?, Co Pan Jezus miał na myśli, mówiąc: „Jestem chlebem życia”?.

Nowa seria watykańska! Wspaniała kolekcja na Jubileuszowy Rok św. Pawła. Razem z albumem Benedykta XVI 'Apostołowie' stanowi komplet nauczania papieskiego w eleganckiej oprawie. Rok św. Pawła na nowo rozbudził zainteresowanie tą wielką, fundamentalną postacią Kościoła. Paweł wspaniale interpretował dzieło Chrystusa, poniósł je w świat, a my z kolei jesteśmy kontynuatorami jego nauk, które trwają niezmienione od wieków i wskazują drogę coraz to nowemu pokoleniu chrześcijan. Wielkie, wspólne dobro, jakim jest Ewangelia, stało się powszechne między innymi dzięki słowom i czynom Pawła. Wczesne chrześcijaństwo to także takie postaci pierwszych świętych, jak Szczepan, Tymoteusz, Tytus, Barnaba, Akwila czy Pryscylla. Ojciec Święty Benedykt XVI chętnie sięga do korzeni naszej wiary i pięknie opowiada o tamtych czasach i tamtych ludziach, uświadamiając ich nieprzemijające znaczenie. W książce tej słowo wspiera się obrazem, dodającym całości siły i ekspresji. Na przykład obraz Caravaggia, przedstawiający oślepionego św. Pawła po upadku z konia, jest uniwersalnym wizerunkiem, skłaniającym także nas, współczesnych, do poszukiwania światłości. Podobnie wizerunki Szczepana, pierwszego męczennika, nawiązują do dzisiejszego Kościoła, nadal poddawanego męczeństwu. Kościoła, który wciąż żyje dla Chrystusa i dla Jego królestwa.