Przeciw banalizacji miłosierdzia, Jezus skarżył się s. Faustynie na niedowierzanie duszy, która uznaje Go za Świętego i Sprawiedliwego, ale nie wierzy w Jego Miłosierdzie. Miłosierdzie, według Jezusa, jest największym przymiotem Boga, a wszystkie Jego dzieła są ukoronowane Miłosierdziem. W ciągu kilku dziesięcioleci po tej rozmowie, rozumienie Miłosierdzia w Kościele Katolickim zmieniło się diametralnie. Zostało ono zinterpretowane jako powszechna abolicja, co podważa wiarę w Bożą sprawiedliwość. Jeśli piekło jest puste, to i niebo traci sens. Bezwarunkowe darowanie win stawia w wątpliwość sens Ofiary Jezusa na Krzyżu. Miłosierdzie powinno być współdziałaniem grzesznika z Bogiem, a nie jego zaprzeczeniem. Pseudo-miłosierdzie, określane jako mizerykordyzm, ignoruje Bożą sprawiedliwość w historii zbawienia. Ksiądz profesor Paweł Bortkiewicz w swojej książce podejmuje krytykę tego fałszywego miłosierdzia, które zdominowało Kościół. Jego praca stanowi ważny głos w debacie o kondycji katolicyzmu, zachowując jednocześnie nadzieję na przyszłość.
