Krystyna Sienkiewicz Knihy

Warszawa lata 50. to kolejna z serii Foto Retro fotograficzna opowieść o niezwykłych dziejach stolicy tamtego czasu. Ponad dwieście zdjęć ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, w większości niepublikowanych, w szczególnie sugestywny sposób przybliża obraz Warszawy lat 50. – imponujące tempo odbudowy zniszczonego w czasie drugiej wojny światowej miasta, wszechobecny socrealizm i komunistyczną propagandę, codzienne życie mieszkańców, ale także powiew wielkiego świata, jaki przyniósł Warszawie V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w 1955 roku.

Dlaczego „Cacko”? – bo zapraszam na piękne podwórko, do pięknego domu, w piękną podróż po moim własnym świecie. Uchylam drzwi i proszę do środka. To nie jest biografia. Nie ma tu dat, nie ma chronologii, nie ma ku pamięci. To zaproszenie do świata lirycznej komediantki Krystyny Sienkiewicz. Cudownej, magicznej, pełnej urody przestrzeni wrażeń i odczuć wartych zapisania i zapamiętania. To podróż po życiowych drogach i bezdrożach pamięci, po pięknej krainie zdobionej wyjątkowym gustem i talentem. A raczej wieloma talencikami. To również manifest urody życia. Głośny manifest umiejętności cieszenia się z rzeczy małych i dużych, radzenia sobie w każdych okolicznościach i postrzegania wszystkiego w jasnych barwach. To zachęta do czerpania z życia pełnymi garściami i tworzenia własnego, niepowtarzalnego świata, w sobie i wokół siebie. Lekcja pokory i umiejętności dzielenia się radością i wiarą. To zaklęty w opowieściach balsam dla tych, którzy kiedykolwiek choć przez chwilę stracili nadzieję i zawahali się. A wszystko podane w sposób, w jaki Krystyna Sienkiewicz patrzy na świat i ludzi – dowcipnie, inteligentnie, czasem komicznie, innym razem tragikomicznie, a kiedy trzeba melancholijnie i lirycznie. Proszę państwa, przed nami wiosna. Kolejna wiosna życia i wiosna na naszej pięknej ziemi. Zakwitniemy na tej samej łące, w tym samym czasie, ale spróbujmy się czymś odróżnić. Odróżnić jeden od drugiego. Odznaczyć zapachem, kolorem; tym, co wynieśliśmy z domu. A przede wszystkim osobowością. Żeby móc zakwitnąć. Więcej światła proszę! Krystyna Sienkiewicz – aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i kabaretowa. Urodziła się 14 lutego 1935 roku. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, a przygodę ze sceną teatralną rozpoczęła od Studenckiego Teatru Satyryków. Znana ze swoich kreacji w teatrach Ateneum, Rozmaitości, Syrena czy Polskim. Brawurowo podbija publiczność rolami w „Klimakterium… i już”, „Kwartecie” czy „Zamkniętym świecie”. W 1958 roku zadebiutowała na dużym ekranie. Stworzyła niezapomniane postacie m.in. w „Motodramie”, „Rzeczpospolitej babskiej” i „Lekarstwie na miłość”. Najbardziej kojarzona z występami kabaretowymi – w Kabarecie Starszych Panów, w kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie z Barbarą Wrzesińską stworzyła niezapomniany duet – Siostry Sisters, czy własnym programie Śmiechoterapia. W 1996 roku odebrała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz”, a w 2007 Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Mimo problemów z oczami nie przerwała pracy, pozostaje czynna zawodowo zarówno w teatrze, jak i na estradzie. Skupia się na pomocy potrzebującym, niechcianym zwierzętom i chorym dzieciom. Jej motto to słowa Juliana Tuwima Żyj tak, żeby potem, jak ciebie zabraknie, ludziom było nudno.

Kiedy życie płata figla i zabiera ostrość widzenia, pozostaje sklejać świat ze skrawk�w.Kiedy do tego z zaskoczenia kradnie na chwilę pamięć i słowa, trzeba te skrawki składać na nowo.Z rysunk�w, wyraz�w, pamiątek, zdjęć. Radzić sobie, żeby odrosnąć. I o tym jest ta książka.O odrastaniu, o zasypywaniu dołk�w przeciwności i czerpaniu radości z budowania, nawet wtedy, gdy walczy się z własnymi ograniczeniami. Ale przede wszystkim jest to niekończąca się inspiracja, jak Nigdy się nie poddawać

Haftowana słowami osobista opowieść o intymnym świecie Krystyny Sienkiewicz z przedmową i poetyckimi komentarzami Agnieszki Osieckiej. Ozdobiona fotografiami Krysinych gałgank�w i wnętrz. Pierwsza i chyba najbliższa sercu książka napisana przez aktorkę. Osiecka we wstępie pisała tak: Matką tych obrazk�w jest stara ludowa makatka. Ojcem ? samo życie. Przyjrzyjcie się więc uważnie tym kokardkom i supełkom: to nasze własne odbicia, uczynione z korali, nitek, guzik�w, szmatek, żart�w, a także ? zapewniam Was ? z niejednej łzy. Urządzając własny pok�j lub choćby kącik w mieszkaniu rodzic�w, nie patrzcie na domy sąsiad�w. Nie przeglądajcie żurnali. Nie zazdrośćcie. Rzućcie okiem na ściany swego pokoju jak na białą kartkę, a potem dajcie głębokiego nura w głąb samych siebie i zdecydujcie: z czym, gdzie, wśr�d jakich zabawek i grat�w, sprzęt�w i tkanin naprawdę chcielibyście żyć. Urządzajcie sw�j kąt tak, jakbyście pisali wiersz. Urządzajcie go tak, żeby znajomi, wchodząc, powiedzieli: ?O, to cały Jurek! (Baśka, Franciszek, Teobald)?. Oczywiście nie każdy z nas potrafi ozdobić sw�j dom własnym rękodziełem. Może nauczymy się czegoś od Krystyny? Dziś??Krystyna Sienkiewicz (1935-2017) ? aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i kabaretowa. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, a przygodę ze sceną teatralną rozpoczęła od Studenckiego Teatru Satyryk�w. Znana ze swoich kreacji w teatrach Ateneum, Rozmaitości, Syrena czy Polskim.W 1958 roku zadebiutowała na dużym ekranie. Stworzyła niezapomniane postacie m.in. w ?Motodramie?, ?Rzeczpospolitej babskiej? i ?Lekarstwie na miłość?. Najbardziej kojarzona z występami kabaretowymi ? w Kabarecie Starszych Pan�w, w kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie z Barbarą Wrzesińską stworzyła niezapomniany duet Siostry Sisters, czy własnym programie ?Śmiechoterapia?. W 1996 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady ?Prometeusz?, a w 2007 Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Skupiała się na pomocy potrzebującym, niechcianym zwierzętom i chorym dzieciom.